Steam'i Yükleyin
giriş
|
dil
简体中文 (Basitleştirilmiş Çince)
繁體中文 (Geleneksel Çince)
日本語 (Japonca)
한국어 (Korece)
ไทย (Tayca)
Български (Bulgarca)
Čeština (Çekçe)
Dansk (Danca)
Deutsch (Almanca)
English (İngilizce)
Español - España (İspanyolca - İspanya)
Español - Latinoamérica (İspanyolca - Latin Amerika)
Ελληνικά (Yunanca)
Français (Fransızca)
Italiano (İtalyanca)
Bahasa Indonesia (Endonezce)
Magyar (Macarca)
Nederlands (Hollandaca)
Norsk (Norveççe)
Polski (Lehçe)
Português (Portekizce - Portekiz)
Português - Brasil (Portekizce - Brezilya)
Română (Rumence)
Русский (Rusça)
Suomi (Fince)
Svenska (İsveççe)
Tiếng Việt (Vietnamca)
Українська (Ukraynaca)
Bir çeviri sorunu bildirin
今天夜里,我闭上眼睛,脑海里全是好久好久以前,你笑着问我,要不要一起玩l4d2药抗内战?
但我知道这是唯一和你接触的方式
我不会喷子也不会机枪
更不是什么fps天才
我努力练习对抗
只为做能和你旗鼓相当的游戏搭子
可你只会对我的操作一次次嘲笑和不耐烦
后来我渐渐明白了
最难瞄的点不是乱飞的ht,而是你的心里
我永远打不中