Eğer bir oyundan ilk seferki keyfi alabilmek için o oyunu unutup baştan oynama şansım olsaydı, bunu kesinlikle Hellblade için kullanırdım.

"Bir insan neden acı çeker, psikolojik olarak neden bu kadar çok acı çekiyoruz?" diye düşündüğüm bir dönemde oynamıştım bundan 2 yıl önce. Oyunun sonunda kendi cevabımı aldım. Acayip etkilendim oyundaki her şeyden.

Fantastik bir evren resmediyor olsa da gerçek hayata dair birçok konuya değiniyor ve bilim insanlarına danışılarak kurgulandığı için etkileyiciliği üst düzeyde. Atmosferi, seslendirmeleri, her şey o kadar güzel planlanmış ve tasarlanmış ki. Bugüne kadar yüzlerce oyun oynadım, ilk defa bir karakterin yüzünde "ölüm soğukluğunu" bu kadar net hissettim. Öldüğümde Senua'nın yüzüne baktığımda hala irkiliyorum.

Bu oyunda dövüş, tamamlayıcı bir öge olarak kullanılmış, en gelişkin olması hedeflenen bileşeni değil bence. Oynamadan önce bunu göz önünde bulundurmanızı öneririm. Tansiyonun çok yükseldiği sahneler var ama silah çeşitliliği veya uzun combolar beklenmemeli, yine de mekanikler yeterli gelmişti bana.

Oyunun esas hedefi, hikayenin içine çekmek oyuncuyu; birçok konuya değiniyor. Korku, sevgi, acı, mücadele bunlar bence başı çekenlerden. Neredeyse her diyalogda bir mesaj var, rün tabletlerde aynı şekilde. Spoiler vermekten çekindiğim için örnekleyemiyorum. Ne yazarsam yazayım, yeterince iyi açıklayabildiğimi düşünmüyorum zaten Hellblade'i.

Devam oyununu büyük bir heyecanla bekliyorum.

"Dünyanın yıkıldığını söylüyorsun. Güzel. Bırak yıkılsın ve göz yaşı dökmeye cesaretin olsun. Dünyanı yerle bir et! Ancak o zaman, bir yenidoğan olarak, yepyeni bir dünya görebilirsin."

Eğer bir oyundan ilk seferki keyfi alabilmek için o oyunu unutup baştan oynama şansım olsaydı, bunu kesinlikle Hellblade için kullanırdım. "Bir insan neden acı çeker, psikolojik olarak neden bu kadar çok acı çekiyoruz?" diye düşündüğüm bir dönemde oynamıştım bundan 2 yıl önce. Oyunun sonunda kendi cevabımı aldım. Acayip etkilendim oyundaki her şeyden. Fantastik bir evren resmediyor olsa da gerçek hayata dair birçok konuya değiniyor ve bilim insanlarına danışılarak kurgulandığı için etkileyiciliği üst düzeyde. Atmosferi, seslendirmeleri, her şey o kadar güzel planlanmış ve tasarlanmış ki. Bugüne kadar yüzlerce oyun oynadım, ilk defa bir karakterin yüzünde "ölüm soğukluğunu" bu kadar net hissettim. Öldüğümde Senua'nın yüzüne baktığımda hala irkiliyorum. Bu oyunda dövüş, tamamlayıcı bir öge olarak kullanılmış, en gelişkin olması hedeflenen bileşeni değil bence. Oynamadan önce bunu göz önünde bulundurmanızı öneririm. Tansiyonun çok yükseldiği sahneler var ama silah çeşitliliği veya uzun combolar beklenmemeli, yine de mekanikler yeterli gelmişti bana. Oyunun esas hedefi, hikayenin içine çekmek oyuncuyu; birçok konuya değiniyor. Korku, sevgi, acı, mücadele bunlar bence başı çekenlerden. Neredeyse her diyalogda bir mesaj var, rün tabletlerde aynı şekilde. Spoiler vermekten çekindiğim için örnekleyemiyorum. Ne yazarsam yazayım, yeterince iyi açıklayabildiğimi düşünmüyorum zaten Hellblade'i. Devam oyununu büyük bir heyecanla bekliyorum. [b]"Dünyanın yıkıldığını söylüyorsun. Güzel. Bırak yıkılsın ve göz yaşı dökmeye cesaretin olsun. Dünyanı yerle bir et! Ancak o zaman, bir yenidoğan olarak, yepyeni bir dünya görebilirsin."[/b]