W Warframie wcielamy się w tak zwanych Tenno, pradawnych wojowników obudzonych z „kriogenicznego snu”. Przywdziewający tytułowe kombinezony bojowe futurystyczne zabijaki muszą ponownie stanąć do walki i obronić wszechświat przed groźnymi rasami obcych. Dalsza analiza fabuły tej produkcji nie jest szczególnie istotna, bo podstawą pozostaje w niej unicestwianie przeciwników. Dla mnie jako odbiorcy ważne jest jednak to, że Warframe może w pewnym sensie intrygować. Głównie za sprawą zimnej, futurystycznej i ciekawej stylistyki oraz minimalistycznej, ale klimatycznej oprawy audiowizualnej. Autorzy ujawnili swego czasu, że jej podstawy stworzyli już podczas prac nas swoim autorskim Dark Sectorem, w którym ostatecznie postawili na trochę inne klimaty. To udana próba zrobienia nieźle wyglądającej gry przy pomocy wyrazistego artystycznie stylu, a nie milionów dolarów na wykończenie każdego modelu, tekstury i animacji.Warframe jest kooperacyjną grą akcji, w której połączono strzelanie z walką za pomocą broni białej oraz rozbudowanym wachlarzem ruchów postaci. Podczas misji możemy stosować w zasadzie trzy podejścia: skradanie się, klasyczną metodę spokojnego eliminowania wrogów z dystansu lub wściekłego niszczenia ich mieczem, toporem czy inną z dostępnych zabawek. Drogą do sukcesu jest naturalnie zachowanie rozsądku i odpowiednie wykorzystanie posiadanych zdolności. Te zostały przypisane do tytułowych „warframe’ów”. Zarówno kombinezony, jak i poszczególne rodzaje broni da się modyfikować na kilka sposobów. Mody różnią się jakością i stylem, oferując drobny wzrost jakiejś statystyki lub znaczącą poprawę wydajności. Każda indywidualna broń biała lub dystansowa jest też rozwijana w toku używania – ich kolejne poziomy otwierają między innymi dodatkowe miejsca na ulepszenia. Istotne okazuje się też to, że nowe gadżety możemy dokupić lub wyprodukować. Druga z opcji wymaga jednak znalezienia odpowiednich, dość rzadko wypadających schematów.

W Warframie wcielamy się w tak zwanych Tenno, pradawnych wojowników obudzonych z „kriogenicznego snu”. Przywdziewający tytułowe kombinezony bojowe futurystyczne zabijaki muszą ponownie stanąć do walki i obronić wszechświat przed groźnymi rasami obcych. Dalsza analiza fabuły tej produkcji nie jest szczególnie istotna, bo podstawą pozostaje w niej unicestwianie przeciwników. Dla mnie jako odbiorcy ważne jest jednak to, że Warframe może w pewnym sensie intrygować. Głównie za sprawą zimnej, futurystycznej i ciekawej stylistyki oraz minimalistycznej, ale klimatycznej oprawy audiowizualnej. Autorzy ujawnili swego czasu, że jej podstawy stworzyli już podczas prac nas swoim autorskim Dark Sectorem, w którym ostatecznie postawili na trochę inne klimaty. To udana próba zrobienia nieźle wyglądającej gry przy pomocy wyrazistego artystycznie stylu, a nie milionów dolarów na wykończenie każdego modelu, tekstury i animacji.Warframe jest kooperacyjną grą akcji, w której połączono strzelanie z walką za pomocą broni białej oraz rozbudowanym wachlarzem ruchów postaci. Podczas misji możemy stosować w zasadzie trzy podejścia: skradanie się, klasyczną metodę spokojnego eliminowania wrogów z dystansu lub wściekłego niszczenia ich mieczem, toporem czy inną z dostępnych zabawek. Drogą do sukcesu jest naturalnie zachowanie rozsądku i odpowiednie wykorzystanie posiadanych zdolności. Te zostały przypisane do tytułowych „warframe’ów”. Zarówno kombinezony, jak i poszczególne rodzaje broni da się modyfikować na kilka sposobów. Mody różnią się jakością i stylem, oferując drobny wzrost jakiejś statystyki lub znaczącą poprawę wydajności. Każda indywidualna broń biała lub dystansowa jest też rozwijana w toku używania – ich kolejne poziomy otwierają między innymi dodatkowe miejsca na ulepszenia. Istotne okazuje się też to, że nowe gadżety możemy dokupić lub wyprodukować. Druga z opcji wymaga jednak znalezienia odpowiednich, dość rzadko wypadających schematów.