W takim razie zapomnij o wszystkim, czego nauczyłeś się w Call of Duty, Battlefield, Counter-Strike, bo to zupełnie inna gra. Zrób sobie herbatkę i poczytaj kilka rad, które pomogą Ci w zdobyciu dziczyzny.

Zaczynamy jako zupełny świeżak, mając w ekwipunku tylko podstawowe wyposażenie i sztucer kalibru .243. Z każdym zdobytym poziomem dostajemy na zmianę punkty umiejętności oraz cech. Jedne w zależności od wybranego drzewka dają bonusy przydatne podczas tropienia lub wabienia zwierząt (mniejszy hałas podczas poruszania się, bardziej dokładne wskażniki kierunku przemieszczania się zwierzyny, większa szansa na przywabienie zwierzęcia) drugie dają bonusy do korzystania z broni (np. mniejsza chwiejność celownika, umiejętność przeładowywania broni w biegu czy strzelania z łuku w pozycji leżacej).

Na początek zajmijmy się pierwszą lokacją, czyli położonym w Europie parkiem łowieckim Hirschfelden. To rozległy obszar o powierzchni 64 km2 i zapewnia naprawdę sporo chodzenia. Teoretycznie jego przejście w prostej linii z jednego krańca na drugi zajmuje godzinę. Teoretycznie, bo jest to teren mocno pofałdowany, z kilkoma zbiornikami wodnymi, dość gęsto porośniety zróżnicowaną roślinnością, od czasu do czasu zdarzają się też skały lub zbocza na tyle strome, że nie da się po nich wspiąć i trzeba szukać okrężnej drogi, a na północnym-wschodzie jest teren typowo górski. Park jest podzielony na dziesięć mniejszych regionów, z których w każdym znajduje się kilka punktów obserwacyjnych, obozów, stanowisk strzeleckich i interesujących miejscówek do odwiedzenia i odblokowania oraz przynajmniej kilka znajdziek w postaci zrzuconego poroża czy pamiątek z okresu I i II wojny światowej do zebrania. Regiony w mniejszym lub większym stopniu różnią się miedzy sobą zarówno wyglądem, jak i występujacą w nich zwierzyna. Park jest zamieszkany przez sześć gatunków zwierząt łownych. Są to kolejno: lis rudy (red fox), sarna (roe deer), daniel (fallow deer), dzik (wild boar), jeleń szlachetny (red deer) oraz żubr (european bison). Oprócz nich natykamy się też na wiewiórki, zające i ptactwo, ale za ich upolowanie nie dostaje się żadnych punktów. Początkowo najczęściej spotykanymi zwierzętami będą sarny i daniele, które występuja na terenie całego parku. Największa populacja lisów znajduje się w środkowej części mapy. Z kolei jelenie szlachetne najczęściej można spotkać na północy parku, a na dziki najłatwiej jest się natknąć na północnym-wschodzie i południowym-zachodzie. W poszukiwaniu żubrów najlepiej jest się wybrać do lasów rosnących w zachodniej części parku, zwłaszcza w Tichenau i Ernsdorfie, chociaż na północ od tych dwóch regionów też można je spotkać.

Jako myśliwy masz do dyspozycji cztery rodzaje uzbrojenia - sztucery (7 różnych modeli), strzelby (3 ), broń krótką (3) oraz łuki (także 3). Wraz z posługiwaniem się danym rodzajem broni zdobywamy dla niego punkty doświadczenia, które po osiągnięciu ustalonych przez twórców poziomów odblokowują nam dostęp do nowego modelu broni w danej kategorii, celowników i amunicji.
Sztucery są najbardziej uniwersalnym rodzajem broni i sprawdzają się na wszystkich dystansach. Strzelby w zależności od amunicji są skuteczne na dystansie 50-75 metrów. Broń krótka służy głównie do obrony na krótkim dystansie, ale jeśli ktoś ma taką ochotę, to może odblokować sobie do niej celownik optyczny i używać jej także jako narzędzia do polowania. Łuki stanowią największe wyzwanie. Ich skuteczny, pewny zasięg wynosi zaledwie 20 metrów, powyżej 20 metrów też można używać ich do polowania, jednak na lot strzały ma już wtedy istotny wpływ siła i kierunek wiatru oraz ciężar aktualnie używanego typu strzał.

Każda broń ma przynajmniej dwa typy amunicji, która do niej pasuje. Przy wyborze amunicji warto zwracać uwagę na statystyki dotyczące penetracji oraz ekspansji. Od współczynnika penetracji zależy, jak głęboko w ciało trafionej zwierzyny pocisk się zagłebi. Jest to o tyle ważne, że kiedy pozna się już anatomię zwierząt i wie się, gdzie dokładnie należy celować, amunicja o wysokiej penetracji ma wyższe prawdopodobieństwo dotarcia do organów wewnętrznych, uszkodzenia ich i w efekcie doprowadzenia do szybkiej śmierci zwierzęcia. Z kolei pociski o wysokim współczynniku ekspansji nie wchodzą zbyt głęboko w ciało, ale za to spowodowana trafieniem rana jest większa i mocniej krwawi, przez co nawet niezbyt udany strzał może doprowadzić do szybkiej śmierci trafionego zwierzęcia.

Najbardziej przydatnym elementem wyposażenia każdego myśliwego są wabiki dźwiękowe i zapachowe. Na początku najczęściej korzysta się z tych pierwszych. W zależności od rodzaju przyciągają inne gatunki zwierząt, mają zasięg od 150 do 200 metrów i czas działania efektu 90 sekund. Skuteczność wabików zapachowych jest wyższa, efekt trwa 5 minut, ale ich minusem jest to, że każdy pojemnik ma ograniczoną ilość użyć i trzeba je dokupywać, a na dodatek działają tylko w tym kierunku, w którym aktualnie wieje wiatr.

Podczas przemieszczania się po parku należy zwracać uwagę na to, co wyświetla się na HUD w prawym dolnym rogu ekranu. Są tam informacje o aktualnie używanym sprzęcie, ilości amunicji, kierunku wiatru, naszym tętnie, widoczności oraz wywoływanym hałasie.
Kierunek wiatru ma olbrzymie znaczenie i powinno się zawsze brać go pod uwagę podczas poruszania się po parku. Idąc z wiatrem nasz zapach dotrze do zwierzyny szybciej od nas, przez co stanie się ona bardziej czujna i najprawdopodobniej ucieknie jeszcze zanim sami zdążymy ją zauważyć. Dlatego w miarę możliwości najlepiej jest poruszać się tak, by nasz zapach zostawał albo za nami, albo przynajmniej leciał w bok od kierunku, w którym idziemy. Jedynym wyjątkiem jest tu sytuacja, kiedy korzystamy z wabika zapachowego i zależy nam na tym, żeby jego zapach dotarł do wabionej nim zwierzyny.

Hałas odstrasza zwierzęta w równym stopniu co zapach, dlatego cały czas warto zwracać uwagę na to, ile go generujemy podczas przemieszczania się. W grze mamy dostępne trzy postawy: wyprostowaną, kucną i leżącą, w każdej z nich możliwe jest tempo ruchu zwykłe i szybkie. Bieg w pozycji wyprostowanej potrafi spłoszyć zwierzynę znajdującą się nawet 120-150 metrów od nas i powinien być używany właściwie tylko wtedy, gdy w danej chwili bardziej zależy nam na szybkim dostaniu się z jednego miejsca na drugie niż na polowaniu. Chód w tej pozycji także jest dość głośny, ale jeśli jesteśmy pewni, że w promieniu 100 metrów od nas nie ma zwierząt, to możemy z niego okresowo korzystać. W pozycji kucnej spędza się najwięcej czasu. Jej szybkie tempo jest na tyle ciche, że pozwala podkraść się do zwierzyny na kilkadziesiąt metrów, a ze zwykłego tempa warto skorzystać kiedy sami już słyszymy przemieszczające się blisko nas zwierzęta i przemieszczamy się na pozycję, z której planujemy mieć je w naszym polu widzenia. Postawa leżąca służy głównie redukcji naszej widoczności, kiedy chcemy maksymalnie długo pozostać niezauważeni. Warto dodać, że generowany przez nas hałas zmienia się w zależności od miejsca - inny jego poziom będzie podczas marszu przez wysoką trawe, inny kiedy idziemy po uschniętych liściach, a inny kiedy przedzieramy się przez krzaki.

O tym, jak bardzo nas widać, informuje pięciostopniowa ikona oka (odpowiednio: koło, oko, przymknięte oko, jasna linia, wyszarzona linia). Koło oraz oko oznaczają, że widać nas z daleka, wyszarzona linia to maksymalne (ale nie całkowite) ukrycie, które pozwoli nam pozostać niezauważonymi dla zwierzyny przechodzącej kilkanaście metrów obok. Podczas ruchu nasza widoczność rośnie, dlatego czasem lepiej jest poczekać, aż znajdujące się blisko nas zwierzę samo wejdzie w nasze pole widzenia. Najniższy poziom naszej widoczności osiągniemy kucając w wysokich krzakach lub wsród gałęzi niewysokich drzewek. To dobre miejsce, aby poczekać, aż zainteresowana naszym wabikiem dźwiękowym zwierzyna sama wejdzie w nasz zasięg strzału.

Lis - zazwyczaj wystarczy jakiekolwiek trafienie, choć najlepiej jeśli kula uszkodzi narządy wewnętrzne.

Sarna, daniel, jeleń szlachetny - dużo zależy od ustawienia celu względem myśliwego, optymalna sytuacja jest wtedy, gdy zwierzę stoi do nas bokiem lub tyłem. Początkujący powinni skupić się na celowaniu tuż nad lub tuż za przednimi nogami zwierzęcia, dzięki czemu kula powinna przebić płuco. Im bardziej prostopadle do nas stoi zwierzę, tym większa szansa na udany strzał, bo kula wejdzie głębiej. Alternatywnie gdy zwierzę stoi do nas tyłem lub bokiem można strzelać w kręgi szyjne w karku, których przebicie pociskiem również powoduje szybki zgon zwierzęcia. Przynajmniej na początku odradzam za to celowania w serce, które od przodu chronione jest grubą warstwą ciała, a po bokach w dużym stopniu zasłaniają je kości przednich kończyn, przez co częściej tylko zranimy nasz cel niż go zabijemy.

Dzik - można próbować strzelać trochę za i nad przednimi kończynami w płuca, ale bezpieczniejszym wyborem jest strzał w kręgi piersiowe lub lędźwiowe kręgosłupa. Z racji anatomii dzika nie polecam strzelania w kręgi szyjne, gdyż są chronione przez grubą warstwę ciała.

Żubr - tu podobnie jak w przypadku dzika najlepiej strzelać w kręgi piersiowe i lędźwiowe kręgosłupa.

W przypadku każdego z powyższych gatunków zwierząt nie polecam strzelania bezpośrednio w głowę. W zdecydowanej większości przypadków nie traficie w niewielkich rozmiarów mózg, kula najczęściej tylko się "ześlizgnie" po czaszce, ewentualnie w niewielkim stopniu ją uszkodzi i ranne zwierzę ucieknie zamiast paść na miejscu.

EDIT:
Na początku 2019 roku twórcy gry zmienili występujący w grze model obrażeń. Do jednolitego wcześniej kręgosłupa dodali biegnący przez niego rdzeń kręgowy. Trafienia w kręgosłup powalają zwierzę i dają bonus za jego szybką śmierć tylko wtedy, gdy kula trafi bezpośrednio w rdzeń kręgowy. W przeciwnym wypadku ranne zwierzę będzie jeszcze przez jakiś czas uciekało, co w efekcie uniemożliwi zdobycie maksymalnych 100% premii za szybką śmierć zwierzęcia i negatywnie wpłynie na całościową ocenę naszej zdobyczy. Z tego też powodu obecnie najlepsza metodą jest celowanie w płuca lub w serce zwierzęcia. W pierwszym przypadku najlepszy rezultat osiąga się, gdy zwierzę stoi do nas prostopadle bokiem, w drugim gdy jest zwrócone do nas przodem. Jeśli fundusze na to pozwalają, należy używać wyłącznie amunicji polimerowej charakteryzującej się zwiększonym współczynnikiem penetracji przy trafieniu w cel. Dzięki temu rośnie szansa na uszkodzenie większej liczby organów wewnętrznych, co przełoży się na jeszcze szybszy zgon zwierzyny.

Za każde upolowane zwierzę dostajemy ocenę, która jest sumą kilku czynników:

Trudność - częstotliwość pozostawiania przez upolowane zwierzę tropów, jego odporność na działanie wabików, czułość zmysłów oraz gabaryty (sumarycznie określana w skali 1-9)

Szybka śmierć - jak szybko zwierzę padło (oceniana w skali 0-100%). Aby uzyskać wynik 100% zwierzę musi umrzeć w czasie poniżej 8 sekund od pierwszego trafienia.

Etyczność - dopasowanie kalibru broni do typu zwierzęcia; W końcu chodzi o to, żeby upolować zwierzę, a nie żeby zamienić je w parującą krwawą miazgę. Zwierzyna zostala podzielona przez twórców na cztery kategorie i w przypadku sztucerów 100% etyczności uzyskamy tylko przy użyciu:
1. lis - kaliber .223
2. sarna, daniel - kaliber .243, 30-30 i wcześniejszy
3. dzik, jeleń szlachetny - kaliber .270, 45-70 oraz 7mm (tylko dla jelenia!) i wcześniejsze
4. żubr - kaliber .338 i wcześniejsze

Kolejne upolowania - ile zwierząt upolowaliśmy od czasu ostatniego odpoczynku/uleczenia się w obozie (oceniane w skali 0-100%, przy czym każde upolowane zwierzę daje +20% do wyniku aż do osiągniecia maksymalnych 100% po pięciu upolowaniach)

1. Pola w południowym (-7304, 12420) i w północnym (-7326, 11512) Schonfeldt - sarny, daniele i dziki, czasem także żubry, głównie wieczorami, nocą i nad ranem

2. Most w Ernsdorfie (-9900, 10012) - korytarz ciągnący się około 700 metrów na wschód od niego, 250 metrów na północ i południe od brzegów rzeki, które ten most łączy. Często można spotkać tu dziki, sarny, daniele i żubry

3. Jezioro przy Wąwozie Rinderland (-9992, 11925) - teren położony na wschód i południowy-wschód na odległość do około 500 metrów od jeziora. Najczęściej trafiają się tu dziki i żubry.

4. Okolice jeziora w środkowym Spreebergu - jelenie szlachetne, sarny, lisy, czasem żubry

5. Południowy brzeg jeziora Tichenau (-8484, 11859) - jelenie szlachetne, żubry, lisy

6. Północno-wschodni Petershain - dziki, jelenie szlachetne i sarny

7. Pola wzdłuż wschodniego brzegu rzeki w Mullerwaldzie - dużo dzików, sarny i daniele, czasem także jelenie szlachetne

8. Wąwóz w Bohndorfie - jelenie szlachetne, sarny, lisy

Quady są dostępne niestety tylko jako płatne DLC. Na drogach rozwijają predkość do 62 km/h, czyli umozliwiają poruszanie się prawie dziesięć razy szybciej niż kiedy idzie się pieszo. Do tego dość trudno z nich spaść i jeśli tylko zaczniemy zjeżdżać powoli, to dzięki nim można spaść z naprawde wysokich urwisk i wylądować na czterech kołach bez zrobienia sobie krzywdy. Ich przydatność w eksploracji parku i odblokowywaniu kolejnych obozów i punktów obserwacyjnych jest duża. Z drugiej strony silnik quada robi tyle hałasu, że przydatność tych pojazdów w polowaniu jest żadna, bo po prostu płoszą zwierzynę w promieniu przynajmniej 200-300 metrów od pojazdu.

1. Na początku bardzo opłaca się eksplorować okolicę i robić misje - każdy odkryty punkt widokowy, obóz, interesujące miejsce dają średnio po 100 xp, a misje wielokrotność tego plus gotówkę.

2. Nie inwestuj w budowę ambon/konstrukcji myśliwskich. Co prawda ich budowa daje trochę punktów doświadczenia, ale zarobione pieniądze lepiej wydawać na wabiki, lepsze celowniki, broń i amunicje.

3. Dopasuj tempo marszu do otoczenia, zwalniaj zwłaszcza wchodząc w wyższe krzaki, gałęzie drzew i idąc po suchych liściach.

4. Noc zaczyna się o 19:00 i kończy o 5:00. Jeśli chcesz widzieć wtedy tropy, musisz zapalić latarkę czołową (domyślnie pod klawiszem L).

5. Chociaż to wbrew logice, to zwierzęta NIE WIDZĄ światła latarki, nie musisz się więc martwić, że je nim spłoszysz.

6. Przy odrobinie wprawy początkowym sztucerem kalibru .243 możesz położyc jednym strzałem większość zwierzyny w parku. Jeśli coś nie pada, to upewnij się, że celujesz w kluczowe miejsca i że kąt strzału jest odpowiedni.

7. Pamietaj, że im bardziej prostopadle kula wejdzie w ciało zwierzęcia, tym głebiej doleci i tym większą ma szansę na uszkodzenie organów wewnętrznych.

8. Strzały w głowę zazwyczaj są nieefektywne, a postrzał w brzuch, jelita i wątrobę zadają średnie obrażenia i zwierzę zdąży jeszcze przebiec kilkaset metrów zanim padnie, przez co bonus za szybką śmierć bedzie zerowy.

9. Upolowane samce dają więcej pieniędzy niż samice.

10. Do ustalenia odległości od celu używa się dalmierza. Jeśli go jednak nie masz, spójrz się na zwierzę przez lornetke, oznacz je (domyślnie przycisk E), a następnie otwórz mapę i ja przybliż - na mapie pojawi się ikonka zauważonego zwierzęcia, najedź na nią kursorem i zobacz jaka odległość do miejsca wskazywanego przez kursor wyświetla się w rogu ekranu.

11. Każde upolowane zwierzę nakłada na mapę fioletową plamę tzw. presji łowieckiej. Im więcej zwierząt padło w danej okolicy tym jaśniejsza jest plama i tym bardziej rośnie szansa na to, że inne zwierzęta będą omijać to miejsce. Plama presji łowieckiej w jednym miejscu zaczyna zanikać wraz z każdym zwierzęciem upolowanym w innym miejscu parku.

12. Jeśli trafiłeś zwierzę, ale uciekło i nie jesteś pewien, czy rana była na tyle poważna, że już padło - otwórz mapę. Jeśli w miejscu, w którym początkowo stało trafione zwierzę pojawiła się fioletowa plama presji łowieckiej, to znaczy, że już padło i teraz musisz tylko isć po jego tropach, żeby znależć ciało.

13. Bądź cierpliwy. Często lepiej się powstrzymać, odczekać i strzelić kiedy zwierzę odpowiednio się ustawi niż strzelać od razu, tylko lekko zranić cel i później tracić długie minuty na jego tropienie.

14. Do badania okolicy zamiast lornetki możesz użyć aparatu (domyślnie pod klawiszem P). Dzięki temu nie ograniczasz swojej wizji, a przybliżenie jest zbliżone.

15. Przemieszczając się po parku odkrywasz stefy wodopoju, żerowania i odpoczynku różnych gatunków zwierząt. Uruchamiając mape i klikając na ikonie tych stref otrzymasz m.in. informację, w jakich godzinach dany gatunek się tam pojawia. Pamiętaj, że jest to tylko informacja orientacyjna, która nie daje pewności, a jedynie zwiększoną szansę na to, że w danej okolicy o danej porze rzeczywiście spotkasz tę zwierzynę.

16. Pamiętaj, że zaskoczone twoją bliską obecnością zwierzę może zacząć szarżować w twoim kierunku i cię zranić. W przypadku rannych dzików i żubrów jest to w zasadzie regułą. Aby uniknąć zranienia staraj się mieć między sobą a szarżującym zwierzęciem np. drzewo i w odpowiednim momencie zrób unik.