Nedávné recenze uživatele NotBigFanOf*****

A lot of fun, especially if you are actually a student with similar problem xD The last achievement though, it's so annoying, i gave up after third try

...I was disappointed?
I didn't expect such short and easy gameplay for THAT price. It shouldn't be more expensive than Undertale if it has so little to offer.
Yet the game was cute and fun. I recommend waiting for big discount and then buy it. The story is chilly with such a charming ending and adorable extra-story. I admit i have the most fun doing achievements, there were a bit harder than gameplay itself and gave a nice touch to the story. If you like easy, calm game like this, i recommend it

It's too short!
I was so entertained I played it five times to make all achievements. It's so colorful and bright, the satisfaction of the picture sliding one on the other and creating a new, completely different image or mechanism, it was just ah. Everything moves! Colors moves! I felt as if i had ADHD and someone gave me Cubic cube mixed with fidget spinner... Sth like that XD

Cute, but too short and not engaging enough to make me play it again. It's kind of oneshot i finished and left on my shelf. Nice, yet nothing really special. The graphic desigh is unique and entertaining, the riddles are sometime too abstract or too easy. I recommend it though. It was nice

Boring. All just dialogues i started skipping after 10min because they talked whole the time about the same thing in the same way. Basically:
Main character: My mum died. I'm sad and a bit angry. She didn't really spend time with me.
Others: Oh, she loved you very much.
Main character: Maybe, I didn't really feel like that, she barely spend time with me.
Others: She was busy earning money for your art class. She loved you very much.
Main character: Yeah, i love my art class, but i think I'd love to spend more time with mum...
Others: She loved you very much.
Main character: She didnt even give me her recipes i really loved. Now i dont know how to cook it, and she made very good food.
Others: She didnt give you bc she loved you very much.
Me: *skipping dialogues to get to the gameplay that lasts 5min*
Yeah, that was boring. No one understands the main character, just forces her into saying "Omg, my mum loved me very much" at the end. I recommend playing Gris or Spiritfarer or even little free to play game about Samantha Browne

Gra jednocześnie nie spełniła moich oczekiwań jak i uzależniła mnie i mocno wciągnęła.
Po pierwsze czas spędzony z pasażerami nie jest tak kluczowy jak się tego spodziewałam. W dodatku wszystkie interakcje można zeskipować, przejść całą rozgrywkę właściwie ignorując pasażerów. Gra nie zachcęca cię do lubienia i przywiązywania się do postaci - musisz sam wejść w inicjatywę i włożyć trochę serduszka w grę, wczuć się w bycie przewoźnikiem dusz i z własnych chęci spędzić z nimi więcej czasu.
Głowna rozgrywka tkwi w zbieraniu zasobów i gospodarowanie swoim statkiem, wypełnianiu questów oraz eksploracji mapy. Jeśli - jak mówiłam - wczuwasz się w postać, gra jest świetna (ja wciąż tęsknię za biednym Stanley-em i kochanym Atulem). Postacie wydawały się szybko odchodzić, wydawało się ich mało, ale może to po prostu ja i moje pragnienie spędzenia więcej czasu z postaciami i samą grą. Zakończenie było według mnie trochę bezsensu (finałowe wydarzenie fabularnie wydarzyło się za szybko???). Według mnie ta gra mogłaby nie mieć 'oficjalnego' zakończenia. Mimo wszystko gra mnie o tyle uzależniła, że po jej skończeniu nie umiem znaleźć sadysfakcjonującego zamiennika (może macie jakieś propozycje?).

Super gra!
Gra ma trochę mroczne klimaty, dość okultystyczne i momentami... niesmaczne. Fabularnie nie jestem szczególnie zadowolona z tej gry, ale sama rozgrywka jest wciągająca. Całość przechodzi się w 2 godziny z hakiem i naprawdę polecam grać z różnymi osobami, szczególnie z takimi co jeszcze tej gry nie znają. Zagadki są bardzo zajmujące, człowiek biega po pomieszczeniu i szuka co można tu jeszcze zrobić. Przejście z grafiki 3D do 2D (lub na odwrót w zależności od scenariusza) jest bardzo efektowne. Żeby zdobyć wszystkie sprawności trzeba przejść wszystkie 4 warianty gry, choć w praktyce jest to wciąż ta sama fabuła, dwie różne perspektywy, i dwa warianty dla kodów. Nie polecam więc rozkminiać fabuły, która jest prosta i nudna za 4 razem, polecam cieszyć się rozgrywką ze znajomymi.

Rozczarowanie.
(Uwaga: Bardzo chaotyczna recenzja wypełniona spoilerami)
Muzyka? Brak. Sam ambience. Do tego tak monotonnie niezmienny, że gra usypiała nie tylko mnie ale i osoby, które przypadkiem znalazły się w pobliżu (nie żartuje, mój chłopak dosłownie zasnął mi na ramieniu, a innym razem mój brat siedząc na fotelu obok).
Brak dubbingu. Żadnych słów. Postacie czasem tylko wymawiają swoje imiona, po za tym jest mnóstwo wzdechów, ehów i innych onomatopei, włączając w to częstą ich nieadekwatność ("ha ha!" powiedziała Tove znajdując spis imion nieżyjących dzieci. "hophophop" powiedziała entuzjastycznie Tove podnosząc bezużyteczną znajdźkę w piwnicy płonącego budynku). Nie mówię, że brak dubbingu to źle, gra jednak bardzo nieumiejętnie sobie z tym radzi.
Interakcje między postaciami... Właściwie wszystkie cutscenki były nudne. Postacie poruszają ustami tak karykaturalnie, że wolałabym już żeby nie ruszały ustami wcale. Mogłyby chociaż patrzeć na siebie nawzajem, zamiast w NPCową przestrzeń.
Fabuła? Ciężko było mi się przywiązać do postaci, które uciekając przed potworem na sankach (nocą po stromej górze przez dziki las, zostawiając za plecami ojca przywalonego palącym się domem) cieszą się z przyjemnej przejażdżki. Główny 'porwany' bohater, którego mamy ratować, nie wydaje się być w niebezpieczeństwie. Szczerze mówiąc wielokrotnie o nim zapominałam, woląc eksplorować mapkę lub wykonywać poboczne questy. Trauma głównej bohaterki... nie jest zbyt autentyczna. Zdjęcia mamy (która nie żyje) wprawiają ją w bardzo dobry, ciepły, nostalgiczny nastrój. Dziewczyna zresztą wydaje się być od samego początku pogodzona ze śmiercią mamy. Gra niemalże siłą próbuje nam wmówić, że to dziecko jest niesamowicie straumatyzowane, ale tylko w momentach kiedy spotykamy Strażników Natury. Jedynym, który faktycznie to przeżywa śmierć matki, jest jej ojciec.
Jego 'przeżywanie śmierci żony' jest zresztą ukazane dość pokracznie. Na początku ojciec przesypia calusieńki rozdział i budzi go dopiero sufit spadający mu na głowę. Jego namiętne powtarzanie imienia żony, którą zresztą widzi wszędzie, jest irytujące. Zreszta co ja gadam, te postacie nie bardzo mają jakikolwiek charakter poza byciem pomocnym i miłym (wypełnianie questów) oraz troskliwym (o nie, biedny nasz członek rodziny został porwany przez potwora! Muszę go uratować... o, ciekawe co się stanie jak pociągnę ta wajchę")
Główny antagonista................. Chyba najbardziej nieautentyczny z nich wszystkich. Zakończenie zresztą jest dość nudne, długie i nagłe. Po prostu koniec. Finałowej rozgrywki praktycznie nie ma.
A właśnie, rozgrywka. Dość nieintuicyjny Point and click. Trzeba wejść głębiej w grę, żeby zrozumieć logikę twórców - jest dość specyficzna. Przyznaję, że najbardziej zirytował mnie początek drugiego rozdziału, gdzie trzeba było przejść cały dostępny teren kilka razy, znaleźć wszystkie dostępne przedmioty i questy, i dopiero wtedy można było zacząć COŚ robić. Gra ma bardzo sztywną chronologię questów - musisz zrobić je WSZYSTKIE w kolejności narzuconej przez grę i tylko jeden konkretny przedmiot rozwiązuje dany konkretny quest. Ten toporny schemat był długo bardzo męczący - nie mogę zebrać każdego dostępnego kwiatka, muszę przejść całą mapkę by znaleźć ten jeden jedyny interaktywny kwiatek, który potrzebuję do questa z samego początku mapki. Albo: mam trzy naczynia, ale wodę mogę nabrać tylko do tego najmniej kształtnego, bo inne służą do np zebrania mokrego popiołu lub zrobienia owsianki. Nie, wiekszości przedmiotów nie można używać dwa razy. Nawet ciekawe, magiczne przedmioty i umiejętności dostajesz tylko na tego jednego questa.
Krótko mówiąc, chodzenie między miejscami i questami było uciążliwe i nudne. Tylko połowa drzewnych skrótów faktycznie była przydatna, i to dopiero pod koniec drugiego rozdziału. Kamera czasem ustawiała obraz w taki sposób, że nie widziałam gdzie idzie moja postać. Dość dużo długich schodów i korytarzy.
Trzeci rozdział był za to bardzo fajny. Gra weszła na poziom, którego oczekiwałam od samego początku i szczerze miałam nadzieję, że ten rozdział będzie dłuższy. Operowanie dwoma postaciami podczas wykonywania zagadek, które W KOŃCU były ani za łatwe ani trudne tylko i wyłącznie przez mechanikę gry, było naprawdę fajne i zajmujące. Dlatego finał był tym bardziej rozczarowujący. Finał był jakby go nie było - nic się tam nie działo.
Graficznie nie zobaczysz więcej niż w trailerze. Las, góry, jezioro, zamek, jaskinia, kościół, jakieś domki - różnorodność krajobrazów nie powalała. Te faktycznie ładne można na palcach jednej ręki policzyć.
Różnorodność stworzeń mitologicznych jest w miarę spoko. Mogłoby być więcej, przestrzeń gry wydaje się pusta, jednak postacie wyglądają na tyle ciekawie, że jakoś tą pustkę rekompensują (błagam dlaczego ich usta są tak beznadziejnie zanimowane).
Nie graj. Kup sobie coś lepszego, lepiej zrobionego, coś co cię poruszy lub odpręży, rozbawi lub oczaruje. Ta gra tego nie robi (przynajmniej nie wystarczająco).

Gra jest przepiękna.
Malowane krajobrazy wzorowane na oryginalnej ukraińskiej książce. Subtelny podkład muzyczny i naturalne dźwięki lasu nadają grze ciepły, urokliwy klimat. Sama rozgrywka - point and click - bardzo przyjemna i prosta, zagadki intuicyjne, bardzo łatwe.
Dlaczego więc odradzam?
Zanim udało mi się przejść grę, zbagowała mi się niezliczone ilości razy, wyrzucając najpierw kolejne warstwy tła, następnie istotne elementy rozgrywki. Kilka razy po prostu wykrzaczyła mi się, zatrzymując w miejscu lub wyrzucając (wszystko ledwie po pierwszym tasku). Udało mi się ją przejść płynnie dopiero po piątym zainstalowaniu. Może to wada mojego urządzenia, w końcu mojemu koledze gra poszła płynnie za pierwszym razem, jednak moja nieopisywalna frustracja nie pozwoliła mi cieszyć się grą. Tym większe było moje rozczarowanie gdy okazało się, że gra trwa jedynie 10 minut...
Trailer obiecywał długą, niekończącą się wręcz wędrówkę. W praktyce dostajemy Tukoni, który ledwo dodreptał do swojej sąsiadki. Owszem, bezpłatnie, zupełnie za darmo gra złamie ci serce swoją krótkością lub zagra ci na nerwach niekończącym się wykrzaczaniem się