Her şeyi tam anlattık da, biz yine yarım kaldık.
Herkesi anladık ya, yine biz yalnız kaldık.
Bize her şeyi öğretmişler, yalnızlığı esgeçmişler.
Gece ince mevzu derin, bak yine biz bize kaldık.

Kimi var aşk çukurunda, kimimiz gurbet elde.
Kimi var sevileni kaybetmiş, kimi ekmek derdinde.
Kimi var hiç kimsesi yok, tokatlar ensesinde.
En acılı ölüm yaşamak ya, inadına yaşadık bizde.

𝗚𝘂̈𝘇𝗲𝗹 𝗴𝘂̈𝗻𝗹𝗲𝗿𝗲 𝗴𝗲𝗹𝗶𝗻𝗰𝗲 𝗸𝗮𝗽𝘁𝗮𝗻, 𝗶𝗻𝗱𝗶𝗿 𝗯𝘂𝗿𝗮𝗹𝗮𝗿ı 𝗽𝗲𝗸 𝗯𝗶𝗺𝗲𝗺.
Daha var otur sen, dediler yine biz hevesliyken.
Kendi düşen ağlamaz da, kimse kendi düşmez.
Nasıl gülebilir insan, şans bile yüzüne ağlarken?

-Onur Can Özcan-