W mrocznej, pochłoniętej pustynnym zmierzchem dolinie Rio Grande, Miguel stał w ukryciu, obserwując amerykańską stronę granicy. Zaledwie kilka metrów dzieliło go od tego, co od dawna postrzegał jako ziemię obiecaną. Jego podróż zaczęła się wiele miesięcy wcześniej w małej wiosce na obrzeżach Oaxaca, gdzie przemoc karteli, ubóstwo i brak perspektyw zmusiły go do podjęcia dramatycznej decyzji: ucieczki.

Miguel nie był samotny w swojej determinacji. Wraz z nim podróżowała jego 10-letnia córka, Sofía, która była jego jedynym światłem w ciemności. Po śmierci żony, Sofía stała się dla niego wszystkim. „Muszę ją ochronić” – powtarzał sobie jak mantrę, krocząc przez palące słońce pustyni i zimne noce.

Droga do granicy była wypełniona niebezpieczeństwami. Wędrówka przez bezkresne tereny pustynne oznaczała walkę z pragnieniem, zmęczeniem i strachem przed schwytaniem przez straż graniczną lub brutalne gangi. Był czas, gdy Miguel i Sofía znaleźli schronienie u rodziny w Monterrey, która, mimo że miała niewiele, podzieliła się z nimi jedzeniem i udzieliła wsparcia.

Jednak najtrudniejszy etap podróży miał dopiero nadejść. Gdy dotarli do granicy, musieli zdecydować się, jaką drogą próbować przedostać się na drugą stronę. Miguel rozważał przeprawę przez Rio Grande – rzekę, która zdawała się spokojna, ale była zdradliwa i śmiertelna dla wielu, którzy próbowali pokonać jej nurt. Alternatywą były tunele, kontrolowane przez kartel, gdzie za przejście żądano bajońskich sum.

W tamtej chwili, schowany w cieniu przygranicznych zarośli, Miguel zobaczył światła reflektorów pojazdu straży granicznej. Sofía ścisnęła jego dłoń, jej oczy pełne były strachu i nadziei. „Tato, czy nam się uda?” – zapytała szeptem. Miguel przyklęknął i spojrzał jej prosto w oczy. „Musimy spróbować, dla ciebie” – odpowiedział, choć jego głos drżał.

Noc ta była jednocześnie ich największym wyzwaniem i nadzieją. Przekraczając rzekę, Miguel trzymał Sofía na barkach, czując, jak nurt próbuje ich porwać. Gdy dotarli na drugą stronę, ich ubrania były przemoczone, a ciała wycieńczone, ale dusze pełne nadziei. To, co ich spotka na ziemi amerykańskiej, było niepewne, ale Miguel wiedział jedno: zrobił wszystko, by jego córka miała szansę na lepsze życie.