Recent reviews by Ysggip

Cudowna.

Batman: Początek!

Arkham Origins było jak zaglądanie w przeszłość Batmana. Historia o wczesnych latach jego kariery była ciekawa i wywoływała prawdziwą fascynację. Gra była ciut inna od swoich poprzedników, ale to wcale nie zmniejszało jej uroku, wręcz przeciwnie, poboczny content tutaj sprawiał mi chyba największą radość, te taby z czelendżami (Dark Knight System) to coś niesamowitego, tyle w tym rozbieżności, tyle kombinowania... To świetna gra dla tych, którzy chcą zrozumieć, jak Batman stał się tym, kim jest.

Batmobile time!

Arkham Knight to gra, która pokazuje, jak wielki potencjał ma ta seria. Od otwartej mapy, po świetną walkę i wciągającą historię. Jest również jak ten smaczny tort, ale ma trochę za dużo lukru. W pewnym momencie stało się trochę za słodko. Ale to może kwestia tego, że maksowałem tę grę jak się da, robiłem wszystkie czelendże i osiągnięcia - jednego mi do tej pory brakuje! Mimo to jest to gra, w którą trzeba zagrać, gdyż w wielu aspektach jest po prostu doskonała.

Batman - pokaz siły w mieście!

W Arkham City poczułem się jak prawdziwy Batman. Wolność ruchów, rozległa mapa, możliwość eksploracji każdego zakątka, czelendże i osiągnięcia na 100% sprawiły mi dużą frajdę. To prawdziwa wolność! Walka była wspaniale dopracowana, wymagająca od gracza refleksu i strategicznego myślenia. Historia była wciągająca jak żadna inna - zdecydowanie topka gier, a postacie wyjątkowo dobrze wykreowane. Arkham City to wyjątkowa gra i wierzę, że to prawdziwy szczyt serii.

Psychologiczny horror w Gotham!

Pamiętam, jak zakochałem się w Arkham Asylum. Atmosfera tego miejsca, mroczna i ciężka, wciągnęła mnie bezlitości. Poczułem się jak prawdziwy detektyw, starając się rozwikłać tajemnice szalonego Jokera. Walka była wymagająca, a sam Batman czuł się naprawdę silny. Historia była jedną z tych niezapomnianych. W "Asylum" poczułem się jak prawdziwy Batman. Zdobywanie osiągnięć i robienie czelendżów to coś pięknego w tej grze.

Prawdziwa podróż w czasie do neonowego świata lat 80. Wyobraź sobie: słońce bezlitośnie smagające asfalt, palmy kołyszące się na wietrze, a Ty, wcielając się w Tommy'ego Vercettiego, wychodzisz z więzienia po długim pobycie, gotowy na odzyskanie swojej pozycji w przestępczym półświatku. W powietrzu czuć zapach tropikalnych owoców, a w tle słychać rytmiczne uderzenia synth-popu. Vice City to nie tylko miasto, to tętniący życiem organizm, pełen kontrastów i fascynujących postaci. Każdy zakątek Vice City jest przesiąknięty atmosferą lat 80. - od stylu ubierania się po muzykę i samochody. Pamięta ktoś te charakterystyczne, kanciaste muscle cars? No właśnie.

San Andreas to nie tylko gra, to wspomnienie. Wspomnienie długich nocy spędzonych na jeździe po Los Santos, robieniu misji i rozwijaniu swojego bohatera. Wspomnienie czasów, kiedy grafika 3D robiła wrażenie, a świat gry był tak szczegółowy i rozległy, że czułeś się, jakbyś w nim naprawdę żył.

CJ, główny bohater, to nie jest typowy "dobry" bohater gier. To facet z przeszłości, z bagażem problemów i traum, który próbuje odnaleźć swoje miejsce w świecie. I właśnie ta niedoskonałość, ta ludzka złożoność sprawia, że tak bardzo w niego wchodzisz i kibicujesz mu.
San Andreas to nie tylko gra, to podróż w czasie. Wspomnienie czasów, kiedy gry były bardziej "surowe" i wymagały od gracza zaangażowania i kreatywności. Czasów, kiedy odkrywanie świata gry było prawdziwą przyjemnością, a nie tylko odhaczaniem punktów na mapie.

Prawdziwa rewolucja w świecie gier. Pamiętam, jak wtedy wszyscy oszaleli, kiedy wyszło. To było coś zupełnie innego niż poprzednie części. W GTA IV po raz pierwszy naprawdę poczułem, że jestem w prawdziwym mieście. Liberty City było tak realistyczne, że czasem zapominałem, że to tylko gra. Atmosfera była niesamowita - pełna mroku, brutalności, ale też z nutą ironii i humoru.

Niko taki trochę samotny wilk, który przyjechał do Ameryki w poszukiwaniu lepszego życia, ale wplątał się w świat przestępczości. Pomimo swojej przeszłości i mrocznych tajemnic, czułem z nim silną więź, bo jego historia była naprawdę ciekawa.

Gra była też mega wciągająca. Misje były różnorodne, pełne akcji i zaskakujących zwrotów akcji. No i oczywiście, nie zapomnijmy o jazdach. Liberty City było po prostu stworzone do szaleństw na czterech kółkach!

No dobra, to lecimy! GTA V to nie jest tylko zwykłe strzelanie i jazda samochodem - to jest cała historia, pełna emocji, humoru i naprawdę genialnych postaci. Trevor, Michael i Franklin - no co tu dużo mówić, to trio jest nie do pobicia! Każdy z nich ma swój własny styl i problemy, a ich interakcje są po prostu genialne. Zwłaszcza lubię Michała - taki trochę zmęczony życiem, ale wciąż potrafi zaszaleć. Świat jest tak szczegółowy i żywy, że czasem zapominam, że to tylko gra. No i oczywiście jest mnóstwo rzeczy do zrobienia: napady, misje, wyścigi, a nawet joga! 😉 Można by tak gadać i gadać... Zobaczymy czy GTA VIce City pobije piątkę!

No dobra, przyznaję się - grałem w RE4 już tyle razy, że mógłbym przejść z zamkniętymi oczami. Ale to właśnie dowód na to, jak wciągająca ta gra naprawdę jest. Nawet po tylu latach, potrafi mnie zaskoczyć i zmusić do ponownego przeżycia tej przygody. Nie jest to typowy horror z upiorami, ale bardziej horror w 20%, akcja w 80%. Wrogowie są bardzo różni, od zwykłych chłopów do groźnych "El Gigante", a atmosfera gęstnieje z każdym krokiem. Gra jest pełna momentów, które na długo zapadają w pamięć. Pamiętam jeszcze swoje pierwsze spotkanie z "Chainsaw Ganado", albo pościg przez ciemne korytarze w poszukiwaniu klucza do otwarcia drzwi. Nie boję się powiedzieć, że ta gra zdefiniowała gatunek i wpłynęła na wiele późniejszych gier tego typu. Wciąż jest to jeden z najlepszych tytułów i polecam go wszystkim.