Последние обзоры Khagan

Metro 2033, Dmitry Glukhovksy'nin Metro 2033 romanından uyarlanan korku hayatta kalma fps oyunu. Oyundaki her şeyi adım adım anlatmaya çalışacağım.

Not: Metro evreninin hikayesi biraz uzun, isterseniz önce aşağıda oynanışla ilgili yazdıklarımı okuyabilirsiniz.

2013 yılında Rusya ile ABD arasında çıkan bir nükleer savaş dünyadaki yaşamı neredeyse tamamen silmiştir. Moskova Metrosunda hayatta kalan birkaç bin insan da metro istasyonlarında yaşamaya başlarlar. Kısa sürede istasyonlar kendi dinlerini ve ideolojilerini benimserler, birbirleriyle savaşırlar, ittifaklar kurarlar. Metroda bunlar olurken yüzeyde de radyasyon sebebiyle oluşan mutantlar yaşamaya başlar. Yüzeye çıkanlara veya metroda istasyonlar arası seyahat edenlere saldırırlar. Nadiren de olsa insanların yaşadığı istasyonlara da saldırırlar. Eğer bir istasyonda sınır görevlisi yoksa bir gecede tamamen yok olması işten bile değildir. .

Zamanla birden fazla istasyondan oluşan ve diğer istasyonlardan çok daha güçlü bazı gruplar da ortaya çıkar. Hansalar, Polis, Kızıl Hat, Rayh en önemlileri.

Hansalar, metronun büyük kısmının çevresini saran çevre hattının tamamına sahiptir. Metroda bir yerden bir yere gitmenin en kısa yolu genellikle çevre hattından geçtiğinden Hansalar'ın istasyonları ticaret merkezleridir. Yüksek vergiler sayesinde zengin olan Hansalar, büyük ordusu, zenginliği ve yüksek nüfusuyla metroda gerçek bir devlete en yakın şeydir.

Kızıl Hat ise metrodaki komünistlerin toplandığı yerdir. Metroda hayatta kalmak için herkesin kaynaklarını paylaşması gerektiğine inanırlar ve "paylaşmayı öğretmek" için güç kullanmaktan çekinmezler.

Rayh da bu sırada metrodaki faşistlerin "Führer" tarafından bir araya getirilmesiyle kurulmuştur. Kızıl Hat'a göre oldukça zenginlerdir. Rus olmayanların yeterince güçlü olmadığına ve metroda sadece Rusların olması gerektiğine inanırlar. Rus olmayanları fırınlarda yakar veya köle olarak ölümüne çalıştırırlar. Tıpkı Kızıl Hat gibi çevre istasyonlara saldırarak büyürler. Ancak hiçbir zaman Kızıl Hat kadar geniş topraklara ve büyük bir nüfusa sahip olamazlar.

Polis ise metronun eski dünyaya en çok benzeyen yeridir. Metronun merkezindeki 4 istasyonun bir araya gelmesiyle oluşan bir şehirdir. Metrodaki sanatçıların ve bilim adamlarının büyük çoğunluğu burada yaşar. Oyunlarda pek göremesek de kitaplarda oldukça ilginç bir politik sistemleri vardır. Yüksek refah seviyesi ve zenginliğinden dolayı Polis'te yaşamak, Metronun kenar istasyonlarında yaşayanların en büyük hayalidir.

Artyom, 2013 yılında doğmuştur ve savaştan sonra metrodan dışarı hiç çıkmamıştır. Üvey babasıyla beraber yaşadığı Exhibiton istasyonunu bir süredir yeni bir mutant türü, Karaderililer, tehdit etmektedir. Son zamanlarda da saldırıları giderek artmıştır. Bir gün Hunter adındaki elit bir asker, Artyom'un üvey babasıyla görüşmek için istasyona uğrar ve Karaderililer hakkındaki endişelerini dile getirir. Son durumu öğrendikten sonra da Karaderililerin insanlığın önündeki en büyük tehdit olduğunu iddia ederek tek başına Karaderililerin geldiği Botanik Bahçe istasyonuna doğru yola çıkar ve Artyom'dan Polis'e gidip Miller'ı bulmasını ister. Böylece Artyom uzun bir yolculuğa çıkar.

Not: Oyunun 2 adet sonu var ancak sadece bir tanesi sonraki oyunlara ve kitaplara bağlanıyor, diğeri yalnızca alternatif bir son. "İyi son" da denen bu alternatif sona ulaşmak biraz zor. Oyunda karma sistemi var. Düşmanları öldürmek yerine bayıltmayı tercih eder, zor durumdakilere yardımcı olursanız - ve Wiki'de bulabileceğiniz daha birçok alakasız şey yaparsanız - iyi sona ulaşabilirsiniz.

Hikaye aslında başarılı olsa da oyunda yeterince önemli karakter olmadığını düşünüyorum. Kitaplardaki bazı karakterleri hikayeden çıkarmaları iyi olmamış. Ayrıca ilk kitabın ortasına kadar hiç kimseyi öldürmeyen Artyom'un oyunun daha başında terminatör gibi olması hoş değil. Kitabın aynısını yapmalarını beklemiyorum ama kitaba biraz daha sadık kalabilirlermiş.

Oyuna başlarken seçmeniz gereken ve sonradan değiştiremediğiniz iki tane oyun modu var. Spartan modunda sıradan bir aksiyon oyununda olduğu gibi bol bol kaynak ve para bulursunuz. Survival modunda ise çok daha az kaynağınız olur. Oyunun korku tarzına daha uygundur.

Yüzeyde ve metronun bazı bölgelerinde radyasyon seviyesi çok fazla olduğu için buralarda gaz maskesi şart. Filtreler kısa sürede biterler ve değiştirmezseniz yavaş yavaş ölürsünüz. Filtreleri bazı istasyonlardan satın alabilir veya etraftan toplayabilirsiniz. Survival modunda oynuyorsanız filtrenize çok dikkat etmenizi, olabildiğince fazla filtre toplamanızı ve gaz maskesi takarken fazla vakit kaybetmemenizi tavsiye ederim. Ölüp eski bir kayıt noktasına dönmek zorunda kalabilirsiniz. Ben bunu oyunun son görevinde bile yaşadım.

Bir de korku oyunlarının olmazsa olmazı bir fenerimiz var. Tek özelliği şarjının ve onunla birlikte parlaklığının gerçekten de azalması. Universal Charger adındaki elle çalışan dinamonuzla da şarj ediyorsunuz.

Son olarak da bir çakmağınız var. Fenerin yetmediği durumlarda daha çok ışık vermenin dışında örümcek ağlarını yakmak için de kullanılıyor. Ayrıca örümceklerle başa çıkarken de kullanmanız gerekiyor. Örümcekler oyundaki en iyi düşmanlardan olduğu için daha fazla bilgi verip sürprizi bozmayacağım.

Oyunda gizlilik de var ama pek eğlenceli değil. Yapay zeka ve buglar yüzünden hiç keyfi yok. Zaten gizlilik kısımları tamamen opsiyonel. Her zaman aksiyona girme şansınız var. Belli bir sonra ulaşmakla uğraşmıyorsanız çok zorlanmadıkça direkt saldırarak gitmenizi tavsiye ederim.

Yapay zeka genel olarak kötü, ama oyunun orijinali 2010 yılında çıktığı için bu gayet anlaşılabilir bir şey. Aksiyon kısımlarında bundan çok rahatsız olmasam da gizlilikten hiç keyif alamadım. Bazen tavandayken fark edildim ama adamların önünden geçerken hiçbir şey olmadı.

Oyunda giriş kısmı dışında 6 bölüm var ve hepsi farklı seviyelerden oluşuyor. Çoğu gayet iyi tasarlanmış.

Oyundaki düşman çeşitliliği de gerçekten çok iyi. Neredeyse her bölümde yeni bir düşman türüyle karşılaşıyorsunuz. Bazılarının dikkat etmeniz gereken zayıf yönleri bile var.

Aksiyon kısımları ve ara sahne sayılabilecek konuşma kısımları dışında rüya kısımları da var. Bunlar genellikle kısa süren ve amaçsızca koşup bazen de birkaç nesneyle etkileşime girdiğimiz bölümler. Ama oyunun sonuna doğru karşılaşacağınız bir rüya bölümünde diğerlerinden farklı olarak ne tarafa, ne hızla gittiğiniz önemli. Oyun o rüya bölümünün diğerlerinden farklı olduğunu açıklamadığı için ben birkaç defa ölmüştüm.

Yukarıda da belirttiğim gibi gizli gitmeniz gereken bölümler çok fazla değil ve onlarda da her zaman silahınızı çıkarıp aksiyona girme şansınız var. Ama özellikle oyunun "Savaş" bölümünde 1-1,5 saat boyunca neredeyse her seviyede gizli gitmeniz gerekiyor. Aksiyona girseniz de düşman çok kalabalık olduğu için hayatta kalma şansınız çok az.

Oyunun en büyük problemlerinden biri bölümlerin karışık olması. Artyom, nereye gideceğini bilse de genellikle siz bu bilgiden mahrum bırakılıyorsunuz. Yolunuzu bulmak için sık sık pusulaya bakmanız gerekiyor. Biraz can sıkıcı bir durum açıkçası.

Grafikler bir remaster için gerçekten çok başarılı. Para koparmak için yapılan kıytırık bir şey olmadığı belli. Animasyonlar da genellikle yeterli seviyede.

Müzikler atmosfere sokmayı başarıyor. Ben açıkçası oyunu bitirdikten sonra bile bazı müzikleri açıp tekrar dinledim.

Sadece atmosferi için bile oynanır.

Fiyatı sonuna kadar değer. Ama bunu alırken Metro Last Light Redux'ı da almanızı tavsiye ederim. Hatta sonra gidin kitapları da alın. Pişman olmazsınız.

Karanlık metroları keşfetmek, kıyamet sonrası Moskova şehrinde dolaşmak ve mutantları öldürmek hoşunuza gidiyorsa alın oynayın; pişman olmazsınız.

Hilecilere karşı mücadele ettiğiniz bir yaşam simülatörü. Karşınızdaki adamın hilesine karşı en iyi silahı seçmeye çalışırken yaşadığınız stresi başka oyunda bulamazsınız. 10/10

Özellikle 2. Dünya Savaşı'na ilginiz varsa alternatifi olmayan bir oyun. Öğrenmeniz onlarca saat sürebilir, gerçekten çok fazla değişik mekanik var. Ancak o haritada neler döndüğünü anlamaya başladığınızda oyun gerçekten çok sarıyor. Strateji türünde, modern zamanlarda geçen şimdiye kadar yapılmış en iyi oyun olabilir.

Ama indirimde ve DLC'leriyle birlikte alın! Çünkü bu oyun DLC'ler olmadan biraz yarım kalıyor ve çoğu DLC eklediği şeylere kıyasla biraz pahalı. Oyunda uzun bir süre geçirdiğinizde ve hep aynı senaryoyu oynamaktan sıkıldığınızda da atölye modlarına bakabilirsiniz. Bazı modların DLC'lerden daha fazla yenilik barındırdığını da belirtmek istiyorum. Paradox'un "oyunda olması gereken şeyleri DLC ile satmak" politikası ne yazık ki bizi soymak dışında hiçbir işe yaramıyor. Son olarak böyle bir oyun için komik olsa da oyunun kasma problemi var. Sistem gereksinimlerinin çok üstündeki bilgisayarlarda bile çok fazla kasıyor.

Hikayesi başta sarmayabilir. Neler olduğunu anlayamayabilirsiniz. Birkaç saat dayanın. Hikayesini ve dünyasını yavaş yavaş keşfettiğiniz bu şaheseri oynamaya başladığınızda size çok şey ifade etmeyecektir. Ancak oyunu bitirdiğinizde içinizde devasa bir boşluk hissi oluşacaktır. Son yıllarda çıkan ve gerçekten emek verilmiş oyunların ne kadar az olduğunu hatırlatacaktır. Ben bu oyunu oynarken gelmiş geçmiş en iyi oyun olduğunu filan düşünmedim. Ancak bu oyunu bitirdikten sonra oynamaya çalıştığım her oyun bana bunun kalitesini hatırlattı. Çıkışından beri 5 yıl geçmesine rağmen hala gizli sahneleri keşfedilen bu oyuna ne kadar emek verildiğini fark ettim. Bu oyunu yapanlar en büyük veya en eğlenceli oyunu yapmaya çalışmamış, ama yaptıkları işi tam yapmak istemişler. "Bir oyunun olması gerekmediği kadar tam." Oyunda verdiğiniz her kararın gözle görülebilir sonuçları var. Oyunda yüzlerce, hatta binlerce farklı karar olduğunu da belirteyim. Verdiğiniz kararlara göre şekillenen sonların da hepsi ayrı ayrı tatmin edici. Hiçbiri olmak için koyulmuş gibi hissettirmiyor. Yan görevlerin büyük çoğunluğunun inanılmaz derinlikte hikayeleri var. Sıradan bir oyundan beklemeyeceğiniz kadar detay barındırıyor.


Bu yıl çıkacak oyunların yarısından daha iyi görünüyor desem yalan olmaz herhalde.


Hikayesi gerçekten çok etkileyici ama ne yazık ki sonlara doğru biraz sıkabiliyor. Oyun bitmek üzere herhalde dedikten sonra oyunun 5 saat daha devam etmesi oyunun sonundaki güzel atmosferi birazcık kırıyor. Atmosfer oyunun sonunda tekrar tazelense de birkaç saatliğine rahatsız edebilir. Onun dışında oyun ilerledikçe dallanıp budaklanan ve farklı karakterler dahil oldukça giderek daha eğlenceli olan bu hikayenin kesinlikle deneyim edilmesi lazım.


Kararları diğer rol yapma ögelerinden ayrı ele almak istedim çünkü gerçekten oyunun çok geniş bir kısmını oluşturuyor. Öncelikle bu kararların hepsinin bir anlamı olduğunu belirtmek istiyorum. Her birinin hikayeye veya o sırada yaptığınız göreve küçük de olsa bir etkisi var. Kararların sonuçları her zaman hikayeye tamamen uyuyor. Hatta seçimlerin hikayeyi etkilediğini bilmeden bu oyunu oynarsanız gerçekten ana hikayenin sadece o şekilde yazılmış olduğunu düşünebilirsiniz.


Ne yazık ki rol yapma ögeleri oyunun geri kalanı kadar iyi değil. Seviye sistemi çalışır durumda olsa da (Evet, seviye sisteminin doğru düzgün çalışmadığı rol yapma oyunları da var. Bkz. AC Odyssey) bazen sıkıntı çıkarabiliyor . Eğer sadece ana hikayeyi oynamak isterseniz normal ve üstü zorluklarda seviyeniz çok aşağıda kalacağı için oldukça zorlanacaksınız. Bu durumda iki seçeneğiniz var: Oyunu kolayda oynamak veya yan görev yapmak. Yan görevlerin büyük çoğunluğunun gayet kaliteli hikayeleri olduğundan bunu bir eksi olarak saymıyorum. Ama ne yazık ki bazı yan görevler az xp kazandırıyor ve seviye atlamak biraz zorlayabiliyor. Oyunun daha en başlarında ana hikayeye tam olarak bağlanamadan seviye sıkıntısı yaşanması da oldukça can sıkıyor. Ne sıklıkla yan görev yaptığınıza göre yaşadığınız seviye sıkıntısı da değişecektir. Ben yan görevlerin yaklaşık yarısını yaptım ve ana hikaye boyunca 3-4 defa seviyem ana görevin altında kaldı. Ama oyunun hakkını yemek istemiyorum, ana hikayenin yarısından sonra hiç seviye sıkıntısı yaşamadım. Oyundaki zırh ve silahlarla ilgili de bir sıkıntıdan bahsetmek istiyorum. Oyun boyunca gayet güzel gözüken zırhlar ve silahlar buldum, ancak birkaç tanesi diğerlerinden çok daha güzel gözüküyordu. Bu zırhları oyun boyunca giymeyi çok isterdim, fakat ilerleyince seviyeleri düşük kaldığı için değiştirmek zorunda kaldım. Witcher teçhizatıyla bu sıkıntıyı çözmeye çalışmışlar ama bence pek yeterli değil. Ayrıca oyunda "çok güçlü" olduğu söylenen bazı zırhların yüksek seviyeli bir haydutun paçavralarından daha güçsüz olması da komik oluyor.


Karakterlerin hepsinin bir derinliği var. Sizin verdiğiniz kararlara farklı tepkiler veriyorlar ve bazı karakterlerle ilişkiniz ana hikayeyi de etkiliyor. Bazen kötü birinin canını bağışladığınızda o karakter başka birinin hayatını kurtarabiliyor. Bazen öldürmeyi seçtiğiniz birisinin ölümü siyasi olaylara sebep oluyor. Hepsini sayamayacağım kadar çok olasılık var ve bunları keşfetmek size kalmış. Ayrıca oyunun size karakterleri önemsetmeyi çok iyi başardığını söylemek istiyorum.
Ana karakterimizin adı da Geralt. Kendisi özel birisi. Ama hikaye onun özel olmasıyla ilgili değil. Hikaye onun kim olduğuyla da ilgili değil. Onun zaten belli bir kişiliği var. Oyun boyunca verdiğiniz bütün kararlar da bu kişiliğe uyuyor. Bir soruya evet veya hayır diye cevap vermeniz hikayeyi etkileyebilir. Ama aslında iki cevap da doğru. Geralt iki cevabı da verebilecek bir karakter. Kendi karakterini oluşturmayı sevenler için bu üzücü bir durum olabilir. Ama oyunun bize verdiği bu Geralt kişiliğinden gerçekten çok farklı insanlar çıkarabiliyorsunuz. Peki kim bu Geralt? Geralt, duygusuz bir baba. Bir efsunger (veya Witcher) olurken geçirdiği mutasyonlar yüzünden duyguları oldukça zayıflamış. Sevgi, nefret veya acı gibi duyguları olsa da bunları içinden hissediyor, dışarıdan bakınca en ufak bir duygu kırıntısı görmek imkansız. Böyle bir insanın baba olmasından da gerçekten çok ilgi çekici bir karakter ortaya çıkmış. Geralt, kızını sevse de bu sevgiyi göstermekte zorlanıyor ve oyun boyunca üzücü - bazen de komik - sahneler görüyoruz.

Yukarıda da belirttiğim gibi yan görevlerin büyük çoğunluğu kaliteli. Araya kaynamış birkaç basit görev haricinde gayet eğlenceliler. Hatta bu oyunla ilgi ünlü bir söz vardır: "Bu oyundaki bazı yan görevlerin hikayeleri bazı oyunların ana hikayesinden daha iyi." Bu söz tam olarak olmasa da doğru. Bazı yan görevlerin gerçekten çok ilginç hikayeleri var ancak bunlar genellikle kısa hikayeler. Böyle bir dünyada gerçekten yaşanmış gibi hissettirmeleri en güçlü yanları. Kontraktlar ise bir köylünün etraftaki bir yaratıktan bahsetmesi ve bizim belli bir para karşılığında onu avlamamız ile ilgili görevler. Bu tür çıtır çerez görevlerin bile bazılarında gerçekten detaylı hikayeler olduğunu da belirteyim.


Bu oyunun dünyası gerçekten çok geniş ve yaşadığını hissettiriyor. En azından bir süreliğine. Oyunda yaklaşık 10 saat geçirdikten sonra bütün haydut kampları ve köyler aynı gözükmeye başlıyor. Çünkü öyleler. Gitmesi opsiyonel olan ve genelde haritada soru işareti olarak gözüken bu yerlerin birçoğu birbirinin aynısı (gayet anlaşılır bir durum). Ama ana hikayede gittiğiniz farklı yerlerin halkılarının birbirinden farklı hayatları ve kültürleri olması da oyunun kalitesini bir kez daha gösteriyor.

Aksiyon sistemi baya estetik duruyor ve yeteneklerle, iksirlerle, yağlarla çeşitlendirilebiliyor. Ancak 100 saate kadar oynanabilecek bir oyun için ne yazık ki yeterli değil. Kullanabildiğiniz birkaç çeşit hareket bir süre sonra sıkmaya başlıyor. Ama yine de aksiyonun eğlencesi ve estetiği çok fazla bozulmuyor. Düşmanları sersemletmek veya uçan, yüzen yaratıkları vurmak için kullanılan crossbow da düşmanlara adeta bir sinek ısırığı kadar zarar veriyor. Crossbow yerine daha işlevsel bir alet koyulabilirmiş.


16 adet bedava DLC ve 2 adet ek paketi adeta yeni bir oyun gibi hissettiriyor. Hikayeler ve yeni oynanış ögeleri çok iyiler.

Son yılların en iyi fiyat performans oyunu. Steam'e 80 tl gibi bir fiyatla gelmesi alışıldık olay değil. Her indirimde 10-20 tl gibi bir fiyata düşüyor almadıysanız alın artık :D

Bu oyun kesinlikle yıllar sonra bile hatırlanacak bir oyun. Efsane fiyatı, müthiş tercih sistemi ve Türkçe altyazısıyla kesinlikle alınması gereken bir oyun.