Na chwilę obecną najtwardsza gra o przetrwaniu goszcząca w mojej steam bibliotece. Gra tak dobra, że gdy mam w niej wysypkę odruchowo się drapię.

🌴 Grafika. Mocno realistyczna i detaliczna (twórcy zadbali nawet o takie szczegóły jak świecące w nocy zegarki), posiadająca dosyć przygaszone i stonowane kolory z wybijającą się na pierwszy plan zielenią. Modele postaci, zwierzątek lub roślinności itd. są wykonane na prawdę starannie. Krew, rany i wszelkiego rodzaju uszkodzenia na ciele są tak profesjonalne, że aż obrzydzają.

🌴 Audio. Dźwięki zbierania niektórych przedmiotów są satysfakcjonujące ("plum"). Muzyka -wyrazista i tajemnicza. Szczególnie dobrze oddaje to menu główne, w którym występuje melodia. Usłyszeć w niej możemy odgłosy dżungli oraz szepty jakichś postaci zmieniające swe natężenie od spokojnych aż po pełne bólu i strachu. Szepty te występują również podczas rozgrywki wtedy, gdy psychika naszej postaci podupada. Muszę przyznać, że przechodzą mnie ciary, gdy na zmianę w słuchawkach słyszę głosy wypowiadające przerażające zdania : że jesteśmy słabi, nie damy rady i, że w ogóle nasze dżunglowe życie nie ma sensu. W ważnych momentach fabularnych, muzyka również nie daje o sobie zapomnieć - nadaje klimatu i poprawia immersję. Kiedy ma być smuteczek to jest wzruszająca, kiedy ma być motywująca to zasadza potężnego kopa. Dialogi między dwójką bohaterów są świetne. Słychać w nich przekleństwa czy łamiący się głos są po prostu emocjonalne, prawdziwe i takie ludzkie.

🌴 Otoczenie. Żywe i dynamiczne. Posiada bogatą florę i faunę. Mnóstwo barwnych kwiatków o różnych właściwościach leczniczych lub wręcz przeciwnie. Poza tym występują grzyby, pnącza, krzaki i drzewka, z których czasem spadają owoce. Kwestia zwierząt - różnorodność gatunków jest całkiem spora: od robali i kolorowych żabek poprzez słodziuchne pancerniki i kapibary aż po krwiożercze koty, jadowite węże i paskudne gigantyczne pająki i wiele, wiele innych. Mieszkający tam tubylcy również posiadają cechy charakterystyczne dla ludzi, śpiewają pieśni oraz rozpalają ogniska, dzięki czemu nie są tylko i wyłącznie maszynkami przyczyniającymi się do naszej zagłady. Prawdziwa dzicz. Przyroda naprawdę zachwyca i jestem pod ogromnym wrażeniem. Dżungla posiada również kilkadziesiąt ciekawych lokacji łącznie zajmujących 3 mapy -także jak widzicie jest co do zwiedzania.


🌴 Interfejs. Prosty i estetyczny. Menu gry jest bardzo klimatyczne. Zawiera mnóstwo opcji. Jeśli więc np. boicie się pająków, możecie je wyłączyć (uwielbiam tą opcję). Mapy choć na początku są surowe mimo to czytelne, wraz z postępem naszych odkryć uzupełniane są o urocze rysuneczki.


🌴 Fizyka. Animacje podczas wykonywania różnych interakcji są płynne. Jedyną rzeczą, która mnie dość zaskakuje to nie pełna animacja podczas wspinaczki.Walka oraz poruszanie się jest w porządku.

🌴 Fabuła (bez spoilerów ). Młody, ambitny badacz Jake (postać w którą się wcielamy) wraz z żoną Mią postanawiają ponownie odwiedzić dżunglę w celu poznania tamtejszej przyrody oraz poznania sekretów życia prymitywnego plemiona odciętego od cywilizacji. Docierają do przygotowanego dla nich wcześniej obozu, lecz już tam napotykają pierwsze kłopoty mianowicie brak części zaopatrzenia. Mimo wszystko postanawiają nie poddawać się i zostać w dżungli. Każdy z tej dwójki ma do wykonania inne zadania. Z tego też powodu rozdzielają się w tym niebezpiecznym miejscu, pozostając jedynie w kontakcie krótkofalówkowym. Na początku wszystko działa bez zarzutu, świetnie sobie radzą, ale do czasu. Szereg niefortunnych wydarzeń prowadzi głównego bohatera do bycia skazanym na przetrwanie z nieodłącznymi towarzyszami niedoli: plecakiem, zegarkiem i krótkofalówką w tytułowym zielonym piekle. Czy uda mu się przetrwać i jakie mroczne tajemnice może skrywać to miejsce? W moim odczuciu fabuła jest bardzo zagmatwana, nie jasna i pokręcona, musimy dokładnie analizować napotkane miejsca i przedmioty na mapie, jak puzzle stanowiące część układanki. Kilka motywów fabularnych jest dosyć banalnych i szeroko obecnych w popkulturze, lecz mimo wszystko cała historia jest wciągająca i ciekawa.


🌴 Rozgrywka. Do wyboru mamy kilka trybów w tym grę wieloosobową, dodatkowo w ustawieniach istnieje opcja rozgrywki niestandardowej, gdzie gramy na własnych zasadach. Gra polega głównie na przetrwaniu, zwiedzaniu oraz przerywnikach fabularnych. Posiada jednak intrygujące mechaniki, na które poświęcę nieco więcej uwagi. W tej grze nawet rozpalanie ognia jest fascynujące. Musimy zbudować ognisko składające się z dwóch rodzajów patyków, następnie wytworzyć świder do rozpalania, znaleźć jakiś suchy materiał na rozpałkę i przenieść żar z dłoni do ogniska. Kolejną taką mechaniką jest obserwacja naszego stanu zdrowia. By zobaczyć czy wszystko z nami w porządku i gdzie występują jakieś niezgodności (rany, zadrapania itd.) musimy dosłownie pooglądać nasze ciało. Klikamy ikonkę lupy i delikatnie obkręcamy po kolei nasze kończyny (oczywiście wszystko z pierwszoosobowej perspektywy). Green hell to nie jedna z tych gier, w której spadnie nam kilka punktów życia i wszystko już jest cacy. Nieleczone choroby bądź urazy ciała mogą oczywiście przeminąć, ale nie łudźmy się, że możemy hasać radośnie po dżungli z zakażoną raną czy robakami pod skórą. Musimy konkretnie przeciwdziałać chorobom, znaleźć odpowiednie dla poszczególnych rośliny, z których możemy przyrządzić np. bandaż (co nie jest wcale takie łatwe). Istnieje też możliwość użycia nieco drastyczniejszych sposobów: przekłuwanie skóry igłą, nakładanie robaków na zakażoną ranę, odrywanie przyssanych pijawek. Kolejną równie ciekawą mechaniką jest system budowania. Stawiamy projekt i by móc go zrealizować wszystkie elementy musza być wykonane w odpowiedniej kolejności. Jeśli więc chcemy zbudować szałas najpierw kładziemy małe patyki, potem te długie (tak w tej grze istnieją 3 długości patyków: mały kij, kij, długi kij), następnie liny i na koniec liście. Nie możemy wrzucać niestety wszystkiego bez ładu i składu. Bardzo męczące, ale realistyczne. Kolejnym oryginalnym rozwiązaniem jest system wytwarzania. Poznajemy kolejne receptury dopiero wówczas, gdy podniesiemy jakiś przedmiot lub, gdy podpatrzymy zbudowaną przez kogoś konstrukcje. Jednym z ciekawych smaczków są też notatki naszej postaci. Relacjonuje on tam nie tylko swoje przeżycia lecz również tworzy katalog roślin które, zbierzemy lub zjemy. Po zjedzeniu natychmiast w notatniku dopisane zostaną właściwości danego okazu. Jeśli nigdy w życiu nie mieliście styczności z mapą i kompasem to czas się z nimi zaprzyjaźnić. Bez tej umiejętności gra bywa dość chaotyczna, ponieważ mapa nie rejestruje naszego położenia-sami musimy się zorientować. W większości gier trzeba jeść by przeżyć, lecz tutaj trzeba uzupełniać również odpowiednie makroskładniki (zwolennicy iffym będą zadowoleni). Bardzo intrygującym zjawiskiem jest psychika o którą musimy dbać, ponieważ nasze halucynacje okazują się być dla nas zabójcze. Między innymi właśnie te wyżej wymienione mechaniki determinują trudność tej produkcji.

🌴 Cena. Około 100 złotych. Jedni powiedzą, mało drudzy być może dużo. Lecz według mnie cena jest adekwatna ze względu na wysoki poziom jaki trzyma produkcja.

Podsumowując. Podczas grania w ta produkcję moja ekscytacja i euforia były ogromne. Jednakże po kilku godzinach, gdy już wszystko było obcykane okazywało się, że jednak nie i przychodził moment śmierci. Mój entuzjazm potrafił w jednej chwili prysnąć i pojawiała się frustracja. Jeśli więc chcecie zagrać w tą grę musicie uzbroić się w cierpliwość. W końcu to serce Amazonii, a nie jakiś tam lasek. Gra jest okropnie trudna i brutalna, ale rekompensuje to ogromem innych pozytywnych wrażeń jakich dostarcza. Oczywiście jest też na tyle innowacyjna, że grając w nią, mimo iż mam na koncie kilka gier z tego gatunku, czuję jakby to była moja pierwsza lekcja przetrwania. Świetna produkcja i zarazem dobre doświadczenie. Polecam.