isa golgota'ya çıkarken tökezlemeden önce
önü sıra sendeleyip ayağı burkulan bendim.
yâr idim dulda saydı beni açmak isteyen gonca
dert oldum hira'ya beni teskine geldi efendim!

ilk ben üşüdüm sonradır tur-i sina'daki sağnak
dağa çıktım kurdu geberttim beni korkuttu keme.
çalmadığım kapı kalmadı can evimden taşarak
duyan olmadı âvâzım ki desin hallaç kekeme!

ilenen oylumsuz kalır kargışın imza yeri boş
aşka düşmek eceliyse bedeni coşturur anız.
ruh körelten çare bulmaz ilaç olmaz telâşlı döş
pis mürekkeple çürük dil tokuşturanlardansanız!

kul beni bilmeyişin vakti ecelden kim sıyıra
bir benim sayıklayan âdem'i imlâ eden adı.
bu yüzden bana değmeden dünyadan bir üvendire
gittim çekip başımı gittim hakikat duraksadı!