Recent reviews by SKY XoLaun

.

BU YORUM SPOILER İÇERİR









Ben 19 yaşında bir insanım. 5 yaşımdan beri oyun oynuyorum. Bazı oyunların bir daha yüzüne bile bakmadım, bazılarına ise yüzlerce saatimi gömdüm. Bütün benliğimle söylüyorum ki ne kar tatilinde arkadaşlarımla bedwars oynadığım Minecraft, ne ramazanda sahura kadar rank kastığım CSGO benimle bu oyun kadar bütünleşmedi. (Oynama saatime aldanmayın, başka hesabım da var.) Bu oyun öyle bir oyun ki, depresyonun eşiğinde olan birine o eşiği atlatır, gerçeklik algınızı yitirmenize sebep olur, yaptığınız yanlış bir seçim gerçek hayatta sizi günlerce kötü hissettirebilir, aldığınız kararları sürekli sorgulama ihtiyacı duyabilirsiniz, paranoya belirtisi gösterebilirsiniz, vb..

SPOILER SPOILER SPOILER SPOILER SPOILER SPOILER SPOILER SPOILER

Monikanın tanrı egosuna bürünen narsist bir şizofren olması dışında yorum yapmak gerekirse, aslında oyunda gerçek sevgiye aç olan 3 farklı kızın hikayesinin bir parçası oluyoruz.

-Çocukluk arkadaşımız Sayori gerçek hayatta echoist dediğimiz kendisinden başka herkesi mutlu etmeye çalışan ama konu kendisi olunca kılını bile kıpırdatmayan fazla fedakar ve psikolojik olarak yorulmuş insanları temsil ediyor. Herkesin yardımına koşar ama yardım istemez, duygularını açıkça ifade etmez, farklı yollar deneyerek kendini ifade etmeye çalışır ama başarısız olduğunu düşünüp kendine daha fazla zarar verir. Zaten oyunu modsuz bir şekilde 1 defa bitirince ne demek istediğimi anlayacaksınız. Sayori oyunun başından beri bize sürekli yardımcı olmaya çalışıyor, bizimle ilgileniyor. Tabi ki bunların bi sebebi var. Kötü sonu iliklerimize kadar hissetmemiz için bizi psikolojik olarak baskı altına alıyor. Ve maalesef kötü son çat kapı geliyor.

-Natsuki daddy issues yaşayan birisi. Fiziksel ve psikolojik şiddet gördüğü için gerçek duygularını ve yaşadığı kötü olayların üzerinde bıraktığı yıkıcı etkilerin izlerini, agresif ve dominant bir alter egoyla gizlemeye çalışıyor. Ne kadar başarılı olduğu tartışılır ama ailesinden sevgi görmeyen, aslında içten içe neşe dolu olan insanların karakterini güzel yansıtıyor. Sadece modlarla Natsukinin hikayesine yoğunlaştığım için fazla irdelemeyeceğim.

-Yuri kendisini diğer insanlardan soyutlayan ve tarzından ötürü insanları kendinden uzaklaştırdığını düşünen birisi. Duyguları ve gerçek hisleri aslında anahtarı üstünde olan kilitli bir kapının ardında bekliyor. Sadece birisinin o anahtarı çevirip kapıyı açması gerekiyor. İcabında anaç bir karakter ama sosyalleşme sıkıntısı çektiği için aşırı tedirgin davranıyor arkadaş ortamında. Neyse ki oynadığımız karakter tam bir masterkey ve Yuri'ye gerçek hislerini ortaya dökmesine yardımcı oluyor ama dökülen tek şey sadece gerçek hisler değil.

SPOILER SPOILER SPOILER SPOILER SPOILER SPOILER SPOILER SPOILER SPOILER SPOILER

Kişisel yorumum şu şekilde;
Bu oyunu ilk kez oynadıktan bir kaç hafta sonra şu ana kadar yaşadığım en kötü mental döneme girdim. Bu oyunun bi etkisi oldu mu bilmiyorum ama o arada kalan bir kaç hafta felaket bir tribe girmiştim. Altı üstü bir oyun neden böyle oldu ki diyebilirsiniz. Eğer sizi kendine çeken bi oyunda ilk saati sıkıntısız atlatıp, sonraki saatlerde oyundaki karakterlerin tek tek intiharına sebebiyet verince ve oyunun psikolojinizle kurduğu bağ sayesinde bundan kendinizi sorumlu tutunca işler biraz kızışıyor. Oyuncuyla oyun arasında kurulan psikolojik bağlantı öyle bir noktaya geliyor ki gerçeklik algınızı yitiriyorsunuz ve neden ben bu oyuna başladım ki diye kafanızı duvarlara vuruyorsunuz. Ama üzülmeyin. Modlar sizi bu ağırlıktan kurtarır. Doki Doki Salvation modunu tavsiye ediyorum en iyi ve gerçekçi sonlardan birini deneyimlemeniz için.

Eminim ki bundan daha iyisi gelmeyecek. ( belki Doki Doki Literature Club 2 :D )

Hoşça kal
Olacaklar sensiz olsun
Daha durmam boşluklarında ben
Unutuyorum