Recent reviews by Prinz

Recenzja napisana po "Community Update #3"

Jeśli w jakimś stopniu interesujesz się serią Dying Light to pewnie słyszałeś wiele surowej krytyki na temat tej gry, a przede wszystkim, że nie jest tak dobra jak pierwsza część. W paru kwestiach mogę zgodzić się z ludźmi którzy mają takie opinie. Będę jednak jednym z tych którzy mają w dość dobre zdanie o tej produkcji i chcę wam powiedzieć dlaczego. Być może będzie to kluczowe dla innych w dokonaniu zakupu.

Zacznijmy mimo wszystko od słabych punktów... Fabuła to totalnie zmarnowany potencjał Dying Light 2. W większości historia Aidena (głównego bohatera) jest zwyczajnie nieciekawa i skonstruowana w taki sposób, że wydaje się on być dziecinną osobą pomimo posiadania tak świetnego podłoża i konceptu postaci. Aktu fabularnego w Old Villedor mogłoby równie dobrze nie być ponieważ nie ma on większego znaczenia w późniejszych etapach gry. Akt w Central Loop jest o wiele lepiej wykonany ale nadal można go nazwać maksymalnie średnim/średnio dobrym. Wiele aspektów świata drugiej części zostało pominiętych w fabule co sprawia mi największą przykrość ponieważ nie skupia się ona w ogóle na skutkach apokalipsy ani jej przyczynie - zainfekowanych i wirusie.

Póki co nie brzmi to za dobrze, zdaję sobie z tego sprawę. A więc co sprawiło że nadal ta recenzja jest pozytywną i dlaczego spędziłem w tej grze ponad 148 godzin? Odpowiedź to zwyczajnie świat Dying Light 2. Villedor to niesamowicie genialnie wykonane miejsce akcji gry skrywające wiele tajemnic, zapomnianych historii sprzed "Upadku" lub chwilę przed nim. Uwielbiam czytać/słuchać wszelkie przedmioty do zebrania które oferują taką możliwość, analizować historię danego miejsca kwarantanny, ośrodków badawczych, baz wojskowych i innych obiektów. Przebiegając przez zniszczone mieszkania można czasem spotkać działające telefony z zapisanymi wiadomościami automatycznej sekretarki. Słuchanie ostatnich chwil zwykłych ludzi oraz w jaki sposób radzili sobie z sytuacją potrafi wprawić mnie w melancholię. Prawie każde miejsce na mapie ma coś do przekazania, coś do opowiedzenia. Jest to naprawdę subtelna część gry z której niewiele osób zdaje sobie sprawę i którą kocham najbardziej.

Czasem jednak mam ochotę na coś bardziej "adrenalinogennego" i tu z pomocą przychodzi system walki oraz parkour. Obydwa te mechanizmy łączą się piękną całość dzięki której zwyczajnie można się pobawić. Towarzyszące elementy ambientu świata również w tym pomagają jak na przykład BGM dostosowujący się do intensywności parkour'u, reakcje Aidena na swoje własne ruchy i czynności które wykonuje. To wszystko sprawia, że gracz po prostu dobrze się bawi i czuje intensywność gameplay'u.

Nie poruszyłem w tej recenzji wielu rzeczy, a jedynie te najbardziej istotne dla mnie którymi chciałem się podzielić. Podsumowując - jeśli lubisz eksplorację, wysoką dynamikę i dużo akcji to być może Dying Light 2 jest dla Ciebie. Jeśli chcesz doświadczyć dobrej fabuły... no cóż, być może za jakiś czas będę mógł powiedzieć to samo co o eksploracji i walce ponieważ deweloperzy słuchają społeczności i stale poprawiają grę, jednak jeśli chodzi o fabułę, jest na to niewielka szansa.

Jako oddany fan uniwersum Titanfall stwierdzam, że ta gra potrafi zaspokoić apetyt.

Smak dzieciństwa ;')