Ulasan terkini oleh Mokry Tapczan

Osobiście nie jestem zwolennikiem symulatorów, jednak tej grze chciałem dać szansę. Niestety na obecną chwilę gra wspiera wyłącznie sprzęt "Oculusowy" co jest moim zdaniem lekkim kuriozum bo jeżeli twórca chce wypuścić grę wyłącznie na "Oculusa" no to odpowiednim miejscem na to byłby Oculus Store, a nie platforma na której VR'owi gracze posiadają mieszane headset'y.

O samej grze niestety nie mogę się wypowiedzieć bo nie byłem w stanie w nią zagrać - wielka szkoda. Nie widzę tutaj informacji aby ta gra była w fazie "Early Access" co jeszcze można by było wybaczyć, ale widzimy tutaj pełnoprawny tytuł za dość pokaźną sumkę (72zł bez promocji) - osobiście nie wydałbym tyle.

Niestety ale aktualnie ode mnie ta gra dostaje dużego "klapsa" za brak możliwości uruchomienia gry na innym headsecie.

Cyclone jest grą logiczną mocno nawiązującą do pierwszej części portala - rozwiązujemy łamigłówki przy użyciu kostek, kul energii oraz zasad zachowania momentu pędu aby wydostać się z pomieszczeń.

W samej grze nie ma fabuły - ot gra, rzuca nas prosto do pomieszczeń z których próbujemy się wydostać. Jak wspomniałem na początku, gra bardzo mocno jest zainspirowana grą "Portal". Niekiedy układ pomieszczeń czy ustawienie narzędzi do ich rozwiązania są niemal identyczne - różnice są skromne i głównie wprowadzone ♥♥ to, aby móc rozwiązać zagadkę przy pomocy naszej "cyklonowej broni".

Jeśli chodzi o samą broń, dysponujemy tutaj pewnego rodzaju "mini cyklonem", który mechaniką nie odstaje za wiele od niebieskiego żelu z "Portala 2" z tą różnicą, że owy cyklon odbija każdy obiekt - nawet kulę energii. Możemy zrobić tylko jeden cyklon, tak więc przez całą grę będziemy nim strzelać na prawo i lewo - dosłownie. Sam cyklon ma trochę niezrozumiałą mechanikę, ponieważ możemy strzelić go pod nogi i zostaniemy wystrzeleni do góry. Na logikę jeżeli strzelimy na ścianę to cyklon powinien mocno odepchnąć gracza od siebie, ale niestety tego nie zrobi ponieważ musimy NAJPIERW wystrzelić się do góry, a POTEM dopiero strzelić w ścianę i wtedy cyklon nas odepchnie. W mojej ocenie trochę mało intuicyjne, ale cóż. (tak ma kurła być panie tapczan! ^_^)

W zasadzie nie ma tutaj za wiele rzeczy o których można powiedzieć coś więcej. Nie nazwałbym tego kopią Portala w stosunku 1:1 jednakże moim zdaniem twórca zbyt mocno inspirował się ową serią przez co sama gra raczej nie będzie mocno przyciągać, ale może się również okazać, że wielu fanów "Portala" poczuje się zawiedziona lub wręcz oszukana.
Nie znam się na prawie, ale wydaje mi się że trochę zbyt mało różnic jest w samej grze co może wprowadzić samego twórcę "Cyclone" w kłopoty o ile nie dogadał się z twórcami od "Valve" w tym temacie.

Recenzję pozostawiam na "Tak" z tego względu, że sama gra nie zasłużyła na "Nie", a niestety nie ma opcji neutralnej - a taką zdecydowanie bym przyznał temu tytułowi. Trzeba też zwrócić uwagę, że to Early Access i być może zostaną wprowadzone większe urozmaicenia od tych które są obecnie co myślę wpłynęłoby na plus dla tej gry. Obecnie grę można ukończyć w kilkanaście minut jeżeli ktoś już poznał "Portalowe mechaniki".

Lubię tego typu łamigłówki, więc z pewnością będę nadal obserwował rozwój tego tytułu.

Demeo jest grą zrealizowaną w formie podobnej do planszówki w której wybieramy jednego z kilku dostępnych bohaterów ♥♥ czym przemierzamy labirynt w poszukiwaniu kluczy, pokonując przy tym przeciwników by ostatecznie zmierzyć się z bossem.

Do dyspozycji mamy Łowcę, Zabójcę, Rycerza, Czarodzieja oraz Barda. Każdy z bohaterów posiada swoje unikalne umiejętności, które odnawiają się co turę. Kluczem do zwycięstwa jest umiejętne wykorzystanie mocnych stron każdej z klas, stąd walka solo może okazać się bardzo trudna lub wręcz niemożliwa - ale jak zawsze można spróbować.

Standardowa rozgrywka wygląda następująco - wybieramy bohatera, następnie przemieszczamy go ♥♥ planszy chwytając i upuszcząjąc w wybranym miejscu. W trakcie tej akcji zobaczymy na planszy siatkę pokazującą nam jak daleko możemy się przemieścić. Jeżeli chcemy zaatakować to upuszczamy naszego bohatera w miejscu w którym stoi przeciwnik, ♥♥ czym łapiemy kostkę i rzucamy. Pokonujemy w ten sposób kolejne poziomy aż do samego bossa.

Jak już wcześniej wspomniałem, każda z postaci ma swoje unikalne umiejętności które są reprezentowane jako karty na naszej lewej ręce. Karty zdobywamy na kilka sposobów - otwierając skrzynie na mapie, pokonując przeciwników lub kupując je u handlarza. Ostatni sposób działa tylko w momencie kiedy udaje nam się ukończyć jakiś poziom labiryntu - wtedy gracze są przenoszeni do handlarza gdzie możemy kupić karty lub sprzedać te z których nie chcemy korzystać. Same karty używa się dość prosto - chwytamy kartę i przeciągamy ją na planszę czy też na naszego bohatera w zależności od typu karty. Każda z postaci posiada również własną kartę która odnawia się co turę np. regeneracja tarczy u Rycerza lub zaklęcie porażające przeciwnika u Czarodzieja. Te karty nie zużywają się i możemy ich używać przez całą rozgrywkę.

Na każdą rundę posiadamy 2 ruchy które zużywają zarówno nasze ataki jak i użycie kart. W górnej krawędzi każdej karty widnieje liczba ruchów jakie zużywają, dlatego warto zastanowić się w jakiej kolejności użyć kart, ponieważ niektóre z nich nie zużywają ruchu jak np. "Healing potion". Obecnie nie istnieją karty które zużywałyby 2pkt ruchu. Samą ilość ruchów jakie możemy wykonać oraz to kto aktualnie wykonuje ruch widnieje na naszej prawej ręce w formie "opaski". Kostka również zawiera kilka symboli - miecz, skrzyżowane miecze oraz czaszka. Każda z nich reprezentuje to jak nasz bohater zachowa się podczas ataku. Miecz to zwykły atak, skrzyżowane miecze to atak krytyczny zadający podwojone obrażenia zaś czaszka to spudłowanie, które może spowodować nawet to że uderzymy swojego towarzysza.

Nie spotkałem się z jakimiś problemami czy bugami w grze, a grałem od dość wczesnej fazy i jestem mile zaskoczony. Potwierdza to tylko fakt, że twórcy bardzo pieczołowicie pracują nad swoją grą aby gracze nie zmagali się z bugami.

Przyjemna gra szczególnie w gronie znajomych dlatego serdecznie polecam każdemu :)

Blackwind to gra w której sterujemy robotem bojowym walczącym w zwarciu jak i na dystans. Pokonujemy przeciwników, zdobywamy kule energii za które ulepszamy nasze skille czy odblokowujemy nowe combosy, a wszystko to przy widoku z góry.

Walka wręcz bywa dość satysfakcjonująca - poczułem się prawie niczym "Zelota" w stroju robota. Nasza postać potrafi walczyć laserowymi mieczami którymi możemy wykonywać dość proste i powtarzalne combosy, ale także posiada broń laserową i rakiety którymi możemy wspomagać się przy walce z mobkami czy turretami. Niszcząc przeciwników wypadają z nich jak i z obiektów na mapie niebieskie kule za które w odpowiednim punkcie ulepszeń możemy rozwinąć naszą postać.

Grafika wygląda dość przyzwoicie, podobnie z efektami na mapie - nie są zbyt wyraziste i świecące, ale także nie są jakieś ultra skromne. Niestety to co aktualnie pogrąża tą grę to jest kamera w tej grze nad którą nie mamy ŻADNEJ kontroli. Prawym przyciskiem myszy nasz robot celuje przez co możemy lewym przyciskiem strzelać bronią laserową, klikając czysto lewym atakujemy wręcz - nie ma żadnej możliwości aby gracz mógł obracać kamerą.

Elementy gry, interakcja, walka czy nawet fabuła zdecydowanie wciągają sprawiając, że "chce się grać dalej" bo sprawia to frajdę, ale ten kluczowy element jakim jest sterowanie kamerą powoduje że cała magia tej gry pryska jak bańka mydlana. Sam również utknąłem na pewnym etapie gry, ponieważ wiedziałem co mam zrobić ale nie byłem w stanie obejrzeć miejsca w którym się znajdowałem na tyle dokładnie by stwierdzić czego gra ode mnie wymaga żeby popchnąć fabułę dalej. Chcąc się dostać do przycisku jesteśmy skazani na automatycznie obracającą i zbliżającą się do postaci kamerę.

Niestety zawiodłem się szczerze na tej grze. Spodziewałem się kamery podobnej do tej z "Alien Swarm" jednak tutaj zupełnie to przekreśla sens gry. Mam nadzieję. że twórcy przemyślą jeszcze ten element by gracz sam decydował na to gdzie chce patrzeć. Moim zdaniem ten problem można by łatwo rozwiązać przebindowując nieco klawisze w następujący sposób:

- przestawienie walki wręcz na klawisz E i ciężkiego ataku na R.
- interakcja pod klawisz Q,
- lewy klawisz myszy pod strzelanie BEZ przytrzymywania prawego przycisku myszy,
- prawy przycisk myszy pod obracanie kamerą.
- automatycznie centrowanie kamery na postaci pod scrolla.

To jest wyłącznie moje zdanie i moje odczucia z tej gry. Obecnie nie polecam kupować tej gry i zagrać sobie w DEMO, jeżeli ktoś bardzo chce zobaczyć tę grę. Cena jakoś bardzo nie boli i dobrana w miarę przystępnie, jednak sterowanie kamerą którego BRAK jest niewybaczalne.

The Planet Crafter jest to gra survivalowa w której wcielamy się w astronautę któremu została przydzielona planeta celem terraformacji. Zbieramy surowce porozrzucane ♥♥ całej mapie, budujemy pokoje mieszkalne w których możemy odnawiać tlen oraz budować różne inne obiekty wewnątrz pokojów celem zwiększania wskaźnika "Ti" naszej planety.

Jak na grę będącą "Prologiem" twórca udostępnił kawał solidnej gry w którą można bawić się godzinami. Gracze lubiący tworzyć rozmaite konstrukcje zdecydowanie będą zadowoleni. Sama budowa przebiega w dość prosty sposób - wybieramy schemat pojawia się siatka obiektu i klikając, obiekt jest wybudowany. Bardzo łudząco przypomina to budowanie w "Satisfactory" pod względem samego wykonania tej mechaniki w grze, ale myślę że to podobieństwo wynika z tego że obie gry powstały na tym samym silniku Unreal Engine stąd takie odczucia. Mapa jest dość spora, jednak w całości zamknięta - nie uświadczymy tu systemów losowego generowania ziarna. Posiada również swoje małe sekrety jak jaskinie czy wraki statków na których możemy znaleźć różne rzeczy wspomagające naszą terraformację.

Początkowa rozgrywka jest intuicyjna, a samo sterowanie wręcz banalne. Dostajemy w lewym górnym rogu szereg zadań do wykonania lecz nie należy się tym zrażać bo te zadania między innymi pozwalają nam zrozumieć same podstawy do dalszej gry - można je potraktować jak taki "mini tutorial", dlatego warto je wykonać aby później uniknąć pytań w głowie "Jak tu coś dalej zbudować?". Na panelach uprzednio zbudowanych możemy monitorować parametry planety, aktualnego obciążenia sieci energetycznej czy sprawdzać odblokowane schematy przez co na bieżąco widzimy co możemy zbudować, ile mamy zapasu prądu czy jakie parametry planety uległy zmianie. Jako że na naszej nowej planecie nie występuje tlen to też bardzo często będziemy wracać się do naszej kapsuły celem odnowienia tlenu. Prócz tego, musimy pilnować wskaźnika nawodnienia oraz życia który odnawiamy jedzeniem. Jeżeli któryś z naszych wskaźników spadnie do zera gra uśmierca naszą postać i wracamy się do ostatniego pomieszczenia w którym odnawialiśmy tlen. "The Planet Crafter" nie kara w żaden sposób gracza za śmierć, stąd możemy eksplorować do oporu a co "złapiemy" w tym czasie jest już nasze.

Surowce leżące dookoła nas podnosimy specjalną bronią - jeden zebrany surowiec zajmuje 1 socket w naszym ekwipunku. Z czasem możemy poszerzać nasz ekwipunek o więcej socketów. Na starcie nie byłem zbyt zadowolony z braku "stackowania" się surowców, ale na późniejszym etapie nie jest to już tak bardzo drażniące - to też dodatkowy pretekst do tego aby eksplorować samą mapę. Pewne surowce występują tylko w określonych miejscach przez co i tak musimy "hasać" ♥♥ mapie żeby zbudować niektóre rzeczy. Oprócz surowców można także odnaleźć "mikrochipy" odblokowujące nowe budowle lub nowe elementy poszerzające funkcjonalności naszego kombinezonu. Normalnie nowe schematy dostajemy wraz ze zwiększaniem się wskaźnika "Ti" widniejącego w prawym górnym rogu, ale pewne elementy można odblokować przy pomocy owych chipów rozsianych ♥♥ całej mapie.

Co tak naprawdę przyciąga do tej gry to widoczne skutki naszych działań terraformacyjnych na planecie chociażby w postaci zmian jakie zachodzą w atmosferze. Pewne jaskinie nie będą możliwe do eksploracji z powodu zamarzniętej wody. Stają się one dostępne dopiero gdy nasza terraformacja spowoduje podniesienie temperatury na planecie dzięki czemu lód w jaskiniach stopnieje.

Nie spodobało mi się to w jaki sposób gra atakuje gracza ciągłymi komunikatami o tym aby dodać grę do listy życzeń lub zostawić opinię. Ja wiem, że twórca potrzebuje więcej informacji by wiedzieć co poprawić lub jakim zainteresowaniem cieszy się gra, ale LITOŚCI - komunikaty losowo co jakieś 90-300s (TAK - zmierzyłem to ze stoperem w ręce kilka razy) na ekranie gracza powodują, że nowe osoby mają ochotę WYJŚĆ z tej gry, a nie zostawić Wam drodzy twórcy opinię. Pozwólcie graczom zagrać i sprawdzić grę, a nie atakować ich od samego początku takimi komunikatami.
Wystarczyłoby te nachalne komunikaty zastąpić małą notką znajdującą się tuż nad informacją o wersji gry w stylu: "Press F9 to add on wishlist", a poniżej druga notka: "Press F8 to rate us" - i to WSZYSTKO. Gracz widzi informację na ekranie cały czas i nie jest ciągle "atencjowany" jakimiś bezużytecznymi komunikatami na które odruchowo zwraca uwagę.

Sama gra jest w wersji demonstracyjnej, a to zaledwie prolog. Bardzo obiecujący projekt i z chęcią będę go obserwował dalej, lecz póki co nie ma co sypać kwiatków bo jeszcze wieloma rzeczami mogą nas twórcy zaskoczyć, ale również rozczarować. Oby tych rozczarowań było jak najmniej. Obecnie brakuje mi tutaj efektywniejszego sposobu zbierania surowców i poruszania się ♥♥ mapie chociażby w postaci pojazdu na który można coś załadować oraz jakiejś sensownej metody dystrybucji energii bo aktualnie można zbudować jakiegoś solara w jaskini w rogu mapy, a na drugim końcu "wypizdowia" postawić wiertło które normalnie na legalu będzie sobie działać - Jak? - nie pytajcie (technologia przyszłości).

Pomimo nachalnych komunikatów świetnie mi się grało. Nie znalazłem jedynie siarki, ale całą mapę obleciałem wzdłuż, wszerz i dookoła - widać kiepsko eksplorowałem lub coś przeoczyłem. W każdym razie polecam grę.

CYBRID jest VR'ową grą rytmiczną w której poruszając się ciągle w jednym kierunku pokonujemy kolejnych napotkanych przeciwników mieczami i pistoletami.

Mechanika gry jest bardzo podobna do tej z Pistol Whip z pewnymi elementami
Beat Saber'owymi. Napotkanych przeciwników pokonujemy naprzemiennie - raz mieczami,
raz pistoletami. Tych z mieczami należy atakować mieczem odpowiedniego koloru uderzając go w odpowiednim kierunku podobnie jak przecina się klocki w Beat Saberze, natomiast przeciwników strzelających należy zwyczajnie zestrzelić pistoletami. Aby tego dokonać należy zmienić naszą broń poprzez naciśnięcie przycisku na kontrolerze.
Ponowne naciśnięcie sprawi że znów dobywamy mieczy.

Oprócz przeciwników co jakiś czas na mapie z podłogi, sufitu lub ścian wyskakują turrety wystrzeliwujące szerokie fale ognia/plazmy pędzące w naszą stronę których musimy unikać. Używając mieczy możemy również odbijać pociski wystrzelone przez przeciwników jednak samych przeciwników mimo wszystko trzeba zestrzelić.

Należy pamiętać, że gra jest w Early Access stąd też w momencie pisania tej recenzji obecnie w grze mamy 4 piosenki z czego tylko pierwsza z nich jest dostępna na poziomie easy oraz normal. Pozostałe piosenki są wyłącznie na poziomie easy, zaś poziom hard nie jest dostępny na żadnej z piosenek. Twórca udostępnia kilka "utrudniaczy" podbijające nam ilość zdobywanych punktów takie jak "Fast speed", "Random Cut", "One life", a także ułatwiających ale zmniejszające ilość punktów takie jak "Free cut" czy "H-nolimit".

Nie zajęło mi długo przejście wszystkich piosenek bo raptem 40min jednak w porównaniu
do "Pistol Whip"czy "Beat Saber'a" gra początkowo stawia trochę wyżej poprzeczkę
ze względu na to, że musimy się dynamicznie przestawiać z mieczy na pistolety i odwrotnie.
Oczywiście na aktualnych poziomach ♥♥ kilku zagraniach można bardzo łatwo "ograć"
każdą piosenkę. Jeśli chodzi o moje odczucia to najwygodniej grało mi się na kontrolerach
od HTC właśnie ze względu na to że są masywne przez co czuć że się w ręce trzyma miecz
a nie powietrze, ale główny powód jest taki że bardzo intuicyjnie można przełączać się
z mieczy na pistolety poprzez tzw. "grip button" czyli ściśnięcie kontrolera. Próbowałem grać na kontrolerach od indexów, ale mega drażniące było naciskanie guzika tym bardziej że guzik poniżej pauzował całą grę. ♥♥ kilku próbach musiałem ściągnąć te kontrolery, bo jak dla mnie to nie dało się w nich grać.

Ucieszyłbym się gdyby twórca zdecydował się aby na poziomie "hard" piosenka wymuszała od gracza jednoczesne strzelanie i przecinanie przeciwników raz prawą, a raz lewą ręką.
To byłoby coś ^_^
Widzę potencjał w tej grze i mam nadzieję, że twórcy wycisną z tej gry jak najwięcej
bo zapowiada się rewelacyjnie.

"Portal Reloaded" to modyfikacja gry oparta o grę "Portal 2". Nie jest to samodzielna gra stąd musimy mieć zwykłego "Portala 2" w naszej bibliotece. Rozwiązujemy kolejne zagadki jako jedna z przebudzonych osób tkwiących w hibernacji. W zasadzie do tego momentu wszystko sprowadza się do standardowej "Portalowej" gry, aż do momentu gdzie przedstawiony zostaje nam kolejny portal który stawia naszą logikę na głowie.

Nasz nowy zielony portal pozwala nam skakać pomiędzy dwoma punktami w czasoprzestrzeni - czyli ujmując to mniej skomplikowanymi słowami, robiąc zielony portal na ścianie możemy przejść przez niego i wyjść w tym samym teście oraz w tym samym miejscu tylko 20 lat później. Z wykorzystaniem tej mechaniki rozwiązujemy różne testy. Portal ten również rządzi się swoimi prawami - teraźniejszość ma wpływ na przyszłość. Samą kostkę z przyszłości możemy przenieść do teraźniejszości, lecz odwrotnie to niemożliwe. Pozwolę ograniczyć się do tego skromnego wyjaśnienia zasad działania zielonego portalu, aby nie psuć nowym osobom przyjemności z odkrywania kolejnych elementów związanych z tą mechaniką.

Gdybym miał określić poziom trudności tego moda to wśród wszystkich zmodowanych wersji "Portala 2" w które miałem okazję grać "Portal Reloaded" stawia poprzeczkę najwyżej. Rozwiązując zagadki, tak naprawdę niekiedy rozwiązuje się dwie zagadki jednocześnie i ♥♥ próbach oraz obserwacjach dopiero można określić którą część testu - teraźniejszą czy przyszłą - będziemy w stanie rozwiązać. Nigdy nie sądziłem, że kiedyś w ogóle o tym pomyślę, a już na pewno że dojdę do takich wniosków - lecz w tej zmodowanej wersji gry musimy myśleć 5-cio portalowo uwzględniając przy tym zależności czasowe.

Nie spotkałem się z jakimiś bugami graficznymi, bądź bugami na mapie o których mógłbym wspomnieć. Jedyny 'chwilowy' bug to moment w ostatniej zagadce gdzie zwyczajnie wyrzucając kostkę z przyszłości na podłogę w niewyjaśnionych okolicznościach kostka ♥♥ prostu przeniknęła przez nią jakby jej tam nie było, ale ponowne wykonanie tej czynności już nie miało takich skutków.

Twórca określa w modzie grę jako "Myślenie w 4-ech wymiarach"(Thinking in four dimension). Niestety z myśleniem w 4 wymiarach nie ma ta gra niczego wspólnego bo czas nie jest wymiarem przestrzennym. Musielibyśmy mieć w tej grze jeszcze jeden wymiar przestrzenny, ale 4-go wymiaru nie umiemy sobie wyobrazić. Są gry które faktycznie są zrealizowane w 4D gdzie gracz jest w stanie zrozumieć istotę 4D, ale ten mod nią nie jest - to jedynie skakanie pomiędzy dwiema czasoprzestrzeniami 3D związanymi tą samą linią czasową będącą zależną od siebie. W tej chwili rzecz jasna trochę się czepiam, jednak myślę że bardziej trafnym hasłem dla tej gry byłoby "Thinking in different timelines", ale oczywiście to tylko moje opinia z którą nie trzeba się zgadzać.

Gra jest świetna i naprawdę polecam każdemu, szczególnie fanom serii Portala.

Ragnarock to gra rytmiczna dorównująca takim tytułom jak "Beat Saber" czy" OhShape!".
Rozgrywa jest banalnie prosta - uderzamy młotami w nadlatujące "runy" w chwili kiedy znajdą się na naszych bębnach. Każde trafienie przyspiesza naszą łódź więc im dokładniej trafimy tym szybciej będziemy płynąć.

Gra posiada 2 tryby rozgrywki (tj. Solo i PvP) oraz 3 tryby trudności które różnią się ilością i szybkością nadlatujących "run". Oba tryby są identyczne z tą różnicą, że w trybie PvP obok nas znajdują się inni gracze grający tę samą piosenkę.

Zazwyczaj w grach rytmicznych gramy na punkty które widnieją na tablicy wyników przez co staramy się być na jak najwyższym miejscu. Tutaj oczywiście system Score'ingowy również jest zastosowany, lecz widnieje na nim odległość jaką zdołaliśmy pokonać naszą łodzią. Prosty element przystosowany do standardu gier rytmicznych jednocześnie świetnie pasujący do klimatu utworów oraz samej gry.

Uderzanie w "runy" w odpowiednim momencie, do tego ładowalny "dopalacz" przyspieszający naszą łódź bardzo mocno przypomina mi serię gier "Guitar Hero" z tą różnicą, że tutaj mamy 4 linie ♥♥ których lecą "runy" zaś w" Guitar Hero" z kolei było ich 5.

Polecam grę dla fanów gier rytmicznych i nie tylko :-)

NERTS! jest grą z gatunku karcianych w której wraz z innymi osobami układamy pasjansa. Ktoś zapyta, a co jest w tym emocjonującego?

W tradycyjnym pasjansie emocji za wiele nie ma (może poza irytacją związaną z kolejnymi odkrywanymi kartami), jednak NERTS! pokazuje że nawet grając zwykłego pasjansa ze swoimi kolegami doznacie zarówno euforii jak i furii - ale czym tak naprawdę jest "NERTS!" ?

Twórcy gry zmodyfikowali odrobinę samego pasjansa wprowadzając wspólny "deck" dla wszystkich graczy. Oznacza to iż ♥♥ wyłożeniu ASa na deck KAŻDY gracz układający może na tego ASa położyć swoją kartę co jest jednym z głównych elementów rywalizacji (i frustracji). Kolejną zmianą jest również zabranie możliwości zdejmowania kart z deck'u ASów oraz dodanie osobnego stosu pod którym znajduje się przycisk "NERTS!".

Zasady w skrócie przedstawiają się następująco: zaczynamy rundę mając -26pkt oraz (dla 2 osób) 6 pól na rozkładanie kart (dla 3 osób 5 pól, powyżej 3 osób - 4 pola). Każde odłożenie karty na deck ASów dodaje nam +1 pkt. Każda karta leżąca na przycisku NERTS! (tj. 13 kart) odejmuje 2pkt (wyłącznie samo zaleganie odejmuje), stąd też taki właśnie początkowy wynik. W trakcie układania pasjansa i walki o odłożenie swojej karty na deck ASów musimy wyjść z naszym wynikiem na plus oraz możliwie jak najszybciej usunąć karty z przycisku NERTS!. Naciśnięcie go powoduje zakończenie rundy dla wszystkich. Wygrywa osoba która jako pierwsza osiągnie min. 100 pkt.

W trakcie gry praktycznie w każdej rundzie gracze intensywnie rywalizują ze względu na początkowy wynik, ponieważ gdy któryś z graczy skończy zanim wyjdziemy na plus to nasze punkty lecą w dół lub spadają wręcz do wartości ujemnych. To powoduje, że nawet mając 99 pkt wystarczy jedna kiepska runda by cofnąć się z naszym wynikiem na tyle by stracić pozycję lidera.

Mechanika gry jest stosunkowo prosta. Na ekranie widzimy wszystkich graczy, ich prywatne decki, deck ASów oraz kursory którymi poruszają się ♥♥ ekranie. W momencie kiedy żaden z graczy nie może przez dłuższy czas niczego odłożyć na deck ASów ♥♥ 10 sekundach karty w stosach graczy zostają przetasowane. ♥♥ trzech tasowaniach ponowne wystąpienie braku ruchu powoduje że runda zostaje zakończona komunikatem "Time UP".

W grze może bawić się jednocześnie 6 osób. Mamy możliwość ustawienia poczekalni w trybie publicznym, dla przyjaciół i grup oraz w trybie prywatnym wymagającym przez nas zaproszenia członków do gry. Twórcy także umożliwili graczom małe zmiany "kosmetyczne" kart poprzez zmiany ich wzoru i koloru na tylnej stronie oraz tryb "High-visibility card faces" pozwalający zastąpić tradycyjny wygląd "wartości" kart na bardziej uproszczony gdzie widzimy wyłącznie "wartość" karty oraz jej symbol w odpowiednim kolorze.

Świetna darmowa gra z prostymi zasadami w którą można zagrać ze znajomymi, przy jednocześnie niskich wymaganiach sprzętowych. Przyjemna odskocznia dla współczesnych gier.

Polecam :)

"Until You Fall" to gra w której posługując się dwoma orężami pokonujemy przeciwników na swojej drodze. ♥♥ każdym pokonanym etapie otrzymujemy 3 losowe kryształy, które wzmacniają nam broń lub inne parametry zbierając przy tym tzw. eter, pozwalający ulepszać nasze bronie.

Zastosowany system walki pozwala przyciągnąć na długie godziny. W chwili gdy potwór szykuje się do uderzenia nas widzimy przed sobą miejsce w którym nastąpi cios oraz pod jakim kątem - używając naszej broni musimy w tym miejscu zasłonić się naszym mieczem aby sparować ten cios. Prawidłowo sparowany cios powoduje iż przeciwnikowi spada pasek obrony. Kiedy spadnie do zera przeciwnik jest całkowicie odsłonięty i możemy wykonać combo uderzając naszą bronią w odpowiednich kierunkach by zadać potężne obrażenia przeciwnikowi. Nasze ataki powodują, że pasek obrony przeciwnika spada szybciej aż do momentu całkowitego odsłonięcia. W miarę kolejnych etapów przeciwnicy zaczynają atakować seriami ciosów które padają w bardzo krótkich odstępach czasu, a niektórych z nich musimy unikać ponieważ ich siła jest zbyt duża byśmy mogli je zablokować - w tym celu wyświetlają się strzałki wskazujące w którą stronę musimy wykonać unik.
Tak mniej więcej wygląda sam system walki.

W grze mamy standardowo 3 poziomy trudności: łatwy, średni i trudny. ♥♥ przejściu wszystkich etapów na dowolnym poziomie odblokowuje się 4 poziom trudności o nazwie "Nightmare". Poziomy możemy zmieniać w każdej chwili jednak ♥♥ zmianie poziomu na wyższy lub niższy wszystkie walki z bossami zostają zresetowane i musimy ich pokonać ponownie. Im wyższy poziom trudności tym zwiększa nam się ilość eteru, który możemy wyfarmić jednak przeciwnicy zaczynają atakować szybciej, łączą serie ataków w jeszcze dłuższe serie oraz zaczynają ze sobą współpracować np. podchodzi 2-ch przeciwników, jeden z nich rozpoczyna z nami walkę i kiedy jego poziom obrony spada do niskiego poziomu, wycofuje się a do walki wkracza kolejny by tamten mógł zregenerować swoją obronę, bądź przy 3-ch przeciwnikach zaczynają nas okrążać i gdy przeciwnik z którym walczymy zaczyna przegrywać, nagle inny włącza się do walki by mu pomóc. Trzeba nie dość, że wykazać się refleksem by parować serie ciosów, to jeszcze mieć podzielną uwagę bo nie wiadomo, który potworek nagle wpadnie na pomysł by zmierzyć swoim "mieczem" nasz odcinek jelita grubego. Jeżeli zostaniemy pokonani to zaczynamy całą drogę od samego początku - nie ma możliwości rozpoczęcia od ostatniego punktu, jednak pokonani bossowie nie respią się ponownie chyba że postanowimy zmienić poziom trudności. Taki trochę element "soulsów" z tym, że nie tracimy zdobytego eteru lecz musimy jechać od początku całość. Z początku może to lekko irytować, ale ma to swoje plusy choćby takie że uczymy się serii jakich używają nasi przeciwnicy i możemy farmić eter czy też testować inne bronie. Etapów nie ma wiele, wiec zakładam że z tego powodu twórcy zastosowali takie a nie inne wyjście.

Jeżeli chodzi o bronie to mamy do wyboru kilka oręży posiadające swoje unikalne umiejętności które ładują się podczas walki i parowania. Oprócz tego bronie mają swoją wagę, która odczuwana jest w postaci opóźnienia przy ruchach kontrolerem - skutkuje to tym, że gdy dostajemy serią i chcemy się obronić to musimy odpowiednio szybciej ustawić nasz blok, ponieważ jeśli zrobimy to na ostatnią chwilę to nasza postać nie zdąży z tą bronią ustawić się do bloku i oberwiemy, dlatego warto rozważyć którą ręką będziemy chcieli blokować ciosy przez większość czasu i uzbroić ją w lekki miecz bądź rapier, a w mniej dominującą rękę uzbroić wolniejszą broń by zadawać nią duże obrażenia - przynajmniej to moja taktyka i choć w rzeczywistym świecie nie miałaby kompletnie sensu, to w świecie VR doskonale się sprawdza.

Jeśli ktoś szuka ciekawej gry VR która nie jest kolejnym nudnym FPS'em czy grą z komiksową/pikselowatą grafiką to naprawdę polecam. Bardzo mało jest gier mających pierwiastek unikalności - tutaj jest to ciekawie pomyślany system walki, który zmusza gracza do pewnych czynności sprawiających, że naprawdę czuje się całą walkę zarówno ze specjalnymi przeciwnikami jak i ze zwykłymi potworkami. Gra doskonale pokazuje, że można bardzo fajnie zaprojektować grę z gatunku hack'n'slash w taki sposób, aby nie opierała się wyłącznie na tym by gracz tylko bezsensu machał rękami. Mam nadzieję, że twórcy rozwiną tę grę jeszcze bardziej i z biegiem czasu wprowadzą możliwość gry online bo już teraz ta gra, aż prosi się o tryb co-op.

Kawał dobrej gry - serdecznie polecam każdemu :-)