Zainstaluj Steam
zaloguj się
|
język
简体中文 (chiński uproszczony)
繁體中文 (chiński tradycyjny)
日本語 (japoński)
한국어 (koreański)
ไทย (tajski)
български (bułgarski)
Čeština (czeski)
Dansk (duński)
Deutsch (niemiecki)
English (angielski)
Español – España (hiszpański)
Español – Latinoamérica (hiszpański latynoamerykański)
Ελληνικά (grecki)
Français (francuski)
Italiano (włoski)
Bahasa Indonesia (indonezyjski)
Magyar (węgierski)
Nederlands (niderlandzki)
Norsk (norweski)
Português (portugalski – Portugalia)
Português – Brasil (portugalski brazylijski)
Română (rumuński)
Русский (rosyjski)
Suomi (fiński)
Svenska (szwedzki)
Türkçe (turecki)
Tiếng Việt (wietnamski)
Українська (ukraiński)
Zgłoś problem z tłumaczeniem
Your love for Void Spirit and Faceless Void is as enduring as ever. The way you bounce around the map, it's like watching a moth careening towards a deadly flame - mesmerizing, yet horrifying. You've certainly got a knack for turning a game of strategy into a wild goose chase through the mists of the void.
You've turned Dota 2 into a nightmare, mkz. And not the "wake up in a cold sweat but everything's fine" type, more the "I need therapy after this" kind.
So, till never again, keep doing your... thing. I'll be here, playing games with a semblance of sanity.