Benim için çok değerli ve çok anlamlı olan birinin, favori öğretmenimin bana önerdiği, kendisinin de çok sevdiği bir oyun olan Sally Face, gerçekten muazzam bir oyun. Hikaye anlatımı, karakterleri, çizimleri ve oynanışı, olay örgüsü ve senaryosu, baştan sona her şeyiyle içime işledi. Çok basit gibi görünen bir oyun ama inanması güç bir şekilde her şeyiyle fazlasıyla detaylı. Çok ince ayrıntıları olan, orijinal, kolaylıkla "animasyonu olsa da izlesek!" dedirten, sanatsal yönü çok etkileyici olan bir yapıt. Genelde korku türünü sevmem ama bunun bir korku oyunu olduğunu sanmıyorum. Daha çok dram var, macera, arkadaşlık, sevgi, dostluk, heyecan ve gizem var. Mükemmel müzikleri de unutmamak gerek. Rahatlıkla favori oyunlarımdan biri oldu. Oynarken hemen hemen her aşamasında bir sonraki olayı bana merak ettirmeyi ve oynatmayı başardı; öyle ki bitirene kadar başka bir şey oynayamadım. Özellikle Sal ile kurduğum bağı yeterince anlatamam. Onun naifliği, sıcakkanlılığı, sevecenliği, herkese yardım etme çabası ve herkes ile arkadaş olabilme kabiliyeti, cesareti, diğerkamlığı ve de Larry ile arasındaki eşsiz ilişki... Elbette kalan başarımlar için tekrar oynamak, hikayeyle ilgili ilk seferde göremediklerimi keşfetmek için sabırsızlanıyorum. Uzun lafın kısası SF mükemmel bir yapıt. Sal, Larry, Ash ve Todd, sonsuza dek kalbimdesiniz.

Bir zamanlar güzeldi. Oyuncuların fikirleri önemliydi. Oyun her zaman zordu ama anlamlıydı. İlerleyip gelişebildiğinizi hissediyordunuz, keyifliydi. Artık her anlamda o kadar delice zor ki, hiçbir anlamı yok. Zorlukların üzerinden gelebileceğiniz bir çözüm de üretemiyorsunuz. Ne yaparsanız yapın bir şeyler sizi öldürüyor ve neden öldüğünüzü, nasıl daha fazla güçlenebileceğinizi çözemiyorsunuz bir şekilde, anlayamıyorsunuz, çünkü çok anlamsız. Ölümsüz yaratıklar, yükselişteki salak saçma tuzaklar, her lig en baştan act'leri bitirmenin ve yükselişi yapmanın iğrençliği, her geçen lig droplar da dahil olmak üzere her şeyin daha da zorlaşması ve azaltılması, patch notlarında oyunculara her şeyi söylememeleri, kendi kafalarına göre iş yapıp topluluğu dinlememeleri, ne yaparsanız yapın belli bir süre sonra mide bulandırıcı zorlukta bir döngüye sıkışıp kalmanız ve ne reflekslerinizle, ne oyun bilginizle, ne emeğinizle bu zorlukların üstesinden gelememeniz, hala Scroll of Wisdom'ın kaldırılmaması, hala itemlerin unidentified düşmesi ve filtreden geçemediği için yerin çer çöp dolması, ki zaten oyundaki itemlerin çoğunluğunun çöp olması ve hiçbir şekilde bir kullanıma sahip olmaması... O döngüden sadece çıksa çıksa iki elin parmakları kadar insan çıkabiliyordur. Onlar da oyunu ne kadar iyi bilirlerse bilsinler, onlar da ölüyor salak saçma şeylere. Geri kalan zaten bıkıyor, bırakıyor. Daha yeni lig geleli kaç gün oldu, oyuna başlayanların yarısından fazlası yok. Zaten ilk defa oynayacaklara kesinlikle tavsiye etmiyorum. Gerçekten keyifli bir oyun değil. Oyunu eskiden oynayıp da geri dönmek isteyenler için yazıyorum aslında. Bir gün belki düzeltirler de geri döneriz ama çok zor. Diablo II şu anki bu janranın piyasadaki en iyi oyunu, IV çıkınca ona da bakmak lazım ama hemen hemen tüm PoE oyuncularının da düşündüğü ve hissettiği üzere, oyuncu sayılarındaki keskin düşüşlerle birlikte artık PoE'nin devri kapanıyor gibi. Son darbeyi Diablo IV vurabilir, umarım sert bir tokat atarlar da şamarı yediklerinde bir ihtimal akılları başlarına gelir. Kendileri bilir hoş. İnatçılıklarına, kötü kararlarına ve diğer tüm saçmalıklara katlanamıyorum, oyundan keyif alamıyorum. O yüzden benden bu kadar.

Edit: Diablo IV tırt çıktı. PoE aklını başına topladı. Settlers of Kalguur GGG'nin oyuncularını hala önemsediğini gösteren, şu ana kadar yayınlanmış en iyi, en keyifli lig. O yüzden PoE, 2. oyununun çıkmasına dek piyasadaki en iyi ARPG ve tahtı hiç sarsılmayacak gibi duruyor.