Recent reviews by maivean

Bilmem kaç yıllık oyun geçmişimde ilk kez bir Tomb Raider oyununu yarısında bırakıp sildim. Bu ne gereksiz ne kötü bir oyun.

Uzun uzun biri şeyler yazacak gibi oldum da sonra düşündüm oyunu yapanlar oyun üzerinde uzun uzun düşünmemiş, emek vermemişler ben ne kadar kötü olduğunu anlatmak için neden uğraşayım

Kısaca: Para vermeyin, para verecekseniz de indirimde falan verin ama dümdüz zaman kaybı. Ne merak uyandırıyor, ne bir şey başarmış hissi veriyor.

Pek çok oyunda inceleme yapma gereği hissetmiyorum. Öyle ya da böyle onlarca inceleme yazısı var eklemek istediklerim de oluyor ne alaka dediklerimde ama verilmesi gereken fikri veriyorlar. Quantum Break ise bir kaç sebepten üzerine konuşmak istediğim bir yapım.

Öncelikle Remedy daha doğrusu Sam Lake hakkında konuşmak doğru olur sanırım. Firma bir yana Sam beyefendi oyun sektöründeki nimet isimlerden birisi ve takdire şayan olan şey ise populariteden ziyade olması gerektiğine inandığı şekilde, hikaye anlatan oyunlar yapıyor ve kim ne derse desin bunu çok iyi yapıyor. Hatta Max Payne'i bir kenara bırakıp Remedyverse olarak anılan üç oyunu(Alan Wake, Quantum Break, Control) totalde bana JJ Abrams ve Christopher Nolan yapımı bir şey oynuyorum hissi verdi. Tabi herkes için bu böyle olmaya bilir ama bu 3 oyunun konusunu bu iki yönetmenden biri film yapsa "hiç de Abrams'ın/Nolan'ın yapacağı tarzda bir iş değil" demeyiz.

Oyunun kendisine gelince öncelikle kabaca konudan bahsetmek gerekirse oyunda mevzu bahis şey "zaman" tabi zamandan bahsediyorsan bir de "zaman makinesi" vardır, zaman makinesi de varsa karmakarışık olay örgüsü de kaçınılmazdır. karmaşıklığı korumak adına hikaye kısmını burada kesiyorum çünkü tecrübe edilmesi gereken bir şey. Oyun az sayıda olsada, oyun ilerleyişini daha doğrusu ana karakterin karşılacağı hikayeyi de size seçtiriyor. Klasik rpg gibi gelebilir böyle bahsedince, değil. Bunun yanı sıra oyunun içinde bir de mini dizi olması ve hikayeyi live action şekilde detaylandırmaları da baya güzel bir deneyim.

Oynanış kısmı ise tatmin edici, tabi burada benim tahminim hikaye odaklı olmayan aksiyon arayan oyuncuların da gönlünü almak için tek düze ve manasız aksiyonlar eklenmiş. 3 çeşit silahımız ve zaman manipüle edebilmeye yarayan özel yeteneklerimiz var, çeşitlilik ve eğlenceli anlar yaşatmaya yetiyor bu yetenekler. Yine de bir eksiklik hissi var oyunun kombat sisteminde, başlarda tarif edemediğim bu his oyun bitince anlam kazandı, yetenekler olmasını beklediğimizden daha az etki ediyor zaman manipüle etmek konusunda. Daha büyük işlere yarayan bir yetenek düzeni umuyor insan ki bunu yapımcı da fark etmiş ki Control oyununda tam olarak da bu beklentiye karşılık vermişler.

Grafikler konusunda da döneminde epey güzel gürünüyordu bugün içinde ziyadesiyle güzel görünüyor. Bir de ben bu oyunu bug sebebi ile oynamamıştım. sanırım düzeltilmiş çoğu şey çünkü bir kez başıma gelen oyundan atma dışında bir bug ile karşılaşmadım.

Son olarak yukarıda bahsettiğim remedyverse konusuna değikecek olursak, bu üç oyun aynı evrende geçiyor. Şöyle ki ben Alan Wake, Control ve Quantum Break sırasında oynadım Quantum Break iki oyun için de göndermeler barındırıyormuş. Control'de doğrudan Quantum Break ve Alan Wake ile ilgili hatrı sayılır derecede gönderme vardı ki bu göndermeler easter egg gibi değil de hikayenin akışında kendisine yer edinen göndermelerdi. Bir sonraki oyunu gerçekten çok merak ediyorum, muhtemelen biraz daha iç içe geçmeye başlayacak evrenler.

Oyunu ben 8 saatte %91 oran ile bitirebildim, 8 saatlik bir tecrübe için fiyatı epey uygun dahası her indirim döneminde bir kahve parasına satılıyor. İndirimsiz fiyatını hak etmediğini söyleyen tuhaf tipler var, şu oyunda kaç kişi çalıştığı, ne kadar emek verildiği, oyunculara verilen paralar gibi onca etkeni görmezden gelebiliyor ya insan hayret ediyor.

Oyunla ilgili tek can sıkıcı kısım DLC ile hikaye devam ettirilebilirmiş ve sanırım bunu amaçlamışlar oyunun sonunu hazırlarken ama vazgeçilmiş gibi. Keşke devam etseymiş.

Oyunu 2012 yılında bağımsız oyunlar ile ilgili bir etkinlikte tamamı el çizimi olan görselleri ile "En iyi tasarım" ödülünü alıp haber olması ile görmüştüm, o günden sonra da çıkmasını bekledim, çıkmadı. Bir kaç yıl arayla yine bir yerlerde ödül alarak varlığını ve çıkmamışlığını hatırlatsa da 2016'dan sonra umudu kesmiş, unutmuştum ta ki geçen sene bu zamanlara kadar. Duydum ki çıkmış ama almadım ortalama 1 saat sürecek bir şeye o an 30 lira vermek doğru gelmemişti. Bu gün aklıma gelmesi ve fiyatını kontrol etmemle birlikte "Bir Kahve parası" seviyelerine indiği için aldım, iyi ki de aldım.

Oyunun bir hikayesi var ama doğrudan bir anlatım yok ve oyuncunun algısına göre şekillenen bir yapısı var bu nedenle hikayesi ile ilgili bir yorum yapmayıp o deneyimi size bırakmanın daha doğru olacağını düşünüyorum.

Oyuna bir "Kızıl Elma" toplayarak başlıyoruz ve amacımız 4 kareye bölünmüş ekranda beliren görselleri uygun şekilde eşletirerek hikayeyi ilerletip diğer meyveleri toplamak. Bu görselleri hizalamak ise bu bulmaca oyunun temel dinamiği ve haliyle bu görsel eşleme işi ilerledikçe de zorlaşan bir hal alıyor. Öyle saç baş yoldurtan seviyelerde zor olmasa da çözmesi keyifli ve kısa sürede adapte olunan bulmacalar olduğu için başlarkenki hevesiniz kırılmadan bir çırpıda bitirebiliyorsunuz ki bu bir çırpıda bitirme meselesi oyunun tek eksisi, gerçekten çok kısa bir oyun, öyle ki oyun yaklaşık 45 dakika da bitti ama rozet kartlarının tamamı henüz düşmemişti, bu nedenle ana menüde bekletme gereği duydum.

Alın oynayın, kesinlikle oynanması gereken bir oyun.

Oyunu bir hafta sonu indiriminde almıştım o nedenle de bir indirim günü tavsiye etmek istedim.
Oyun daha önce Trine serisi ile kendisini beğendirmiş firmanın "Hacılar online co-op bir oyun yapalım" diye gaza gelip yaptığı bir oyun sanırım. Öyle ki hikaye üzerine hiç düşünmemişler, ordan oraya manasızca koşturuyor hissi olmasın diye üç beş satır karaladıkları bir hikaye var. Uçarı, hayta ve sakar bir büyücü adayının tam da senden bi halt olmaz zılgıtı yediği anda okulda meydana gelen bir patlama ve "masal diyarın" sağına soluna saçılmış 9 parşömeni toplamaya çıkması ile başlıyor. Ve bu sadelikte de devam ediyor.

Oyunun en güzel yanlarından biri grafikleri, kesinlikle çok tatlı, bir şekilde içine çekiyor. "Ne güzel manzaraymış" diye söylenirken, durup izlemeden ilerlemeye de devam ediyorsunuz, sebebini oynayınca anlarsınız.

Oyunun ikinci güzel ama en güzel olamayan yanı co-op desteği. Hem lokalde hem online olarak oyunu 4 kişiye kadar oynayabiliyorsunuz. En güzel yanı olamamasının sebebi tüm hikayeyi baştan sona co-op oynayabiliyorken bunu illa online oyun sekmesi altında başlatmak ya da başlatılmış bir oyuna girmek suretiyle yapabiliyor olmak. Normal başlattığınız Adventure oyunda "Oyuncu ekle" diye uyarıyor ama eklemiyor(Belki de ben beceremedim). Mevcut oyuna birilerini davet edememek can sıkıcı.

Oyunda farklı karakterler var ama olayın gerçekleştiği yerin bir büyücü okulu olmasından mütevellit tüm karakterler büyücü sınıfında. Yani "ben kılıç, kalkan kuşanacam" diyen biri için hüsran.

Bir de oyuna arena eklemişler. Önerilen seviye yüksek olduğu için henüz girip bakmadım içeride neler oluyor. Ama illaki vakit geçirilecek bir şeyler vardır.

Oyunu tavsiye ediyorum çünkü belirttiğim gibi grafikler çok hoş, görülmeye değer ama asıl sebep çevrenizde 2-3 kişi varsa en azından bir iki kez birlikte başlayıp sonuna kadar oynarsınız. Bir iki kez diyorum, çünkü bir noktadan sonra da çok sıkıcı oluyor. Bir iki kez için para vermeye gerek var mı yok mu siz karar verin ama indirimlerde bir "Vayt Çaklıt Moka"dan daha ucuz oluyor, aklınızda bulunsun.

Oynamayan kalmasın

Smash the barrel... just like diablo :D