Steam telepítése
belépés
|
nyelv
简体中文 (egyszerűsített kínai)
繁體中文 (hagyományos kínai)
日本語 (japán)
한국어 (koreai)
ไทย (thai)
Български (bolgár)
Čeština (cseh)
Dansk (dán)
Deutsch (német)
English (angol)
Español - España (spanyolországi spanyol)
Español - Latinoamérica (latin-amerikai spanyol)
Ελληνικά (görög)
Français (francia)
Italiano (olasz)
Bahasa Indonesia (indonéz)
Nederlands (holland)
Norsk (norvég)
Polski (lengyel)
Português (portugáliai portugál)
Português - Brasil (brazíliai portugál)
Română (román)
Русский (orosz)
Suomi (finn)
Svenska (svéd)
Türkçe (török)
Tiếng Việt (vietnámi)
Українська (ukrán)
Fordítási probléma jelentése
“Anne, bu çok popüler bir manga, milyonlarca kişi okuyor,” dedim. Ama ne desem boştu... gözlerinde korkuyu gördüm.
Üstüne üstlük, anneannemi de çağırmış. Kadıncağız, elinde kuranla odaya geldi. Odamın her köşesine kuran okuyup üfledi. Sıra bana geldi, ben de nasibimi aldım, "Aman çocuğum, iblisler uzak dursun" diye bana da okuyup üfledi.
Durum bununla bitmedi tabii, haftasonları kuzenime İngilizce çalıştırıyordum. Meğer anneannem, teyzemi aramış, “Bu çocukta bir haller var, kızını onunla yalnız bırakma” demiş. Akşam kuzenim mesaj attı artık gelmeyecekmiş.
(Titus Andronicus - Act 4, scene 2)
Abi diyorum çünkü benden yaşça büyüksün. Ben lise 2.sınıfa gidiyorum ancak beni anan zaa xd'cilarla karıştırma.. Ben küçüklüğümden beri hep sinirliydim ve bunun üstüne ergen siniri de eklenince inan gözüm hiç bir şey görmez oldu.. Lakin konumuz bu değil, ben buraya giriyorum biraz güleyim, biraz eğleneyim diye.. İnanır mısın sene başından beri ders çalışmıyorum devamsızlığım şimdiden 16 gün.. niye diye sorarsan seni takip ediyorum senin yüzünden ailem beni psikologa götürecek ve ruh hastası olduğumdan şüpheleniyorlar..