Psikolojik korku türünün mihenk taşı olan Silent Hill 2'yi sizlere anlatmama gerek yoktur diye düşünüyorum. Gerilime, yer yer korkuya bir yandan da bolca eğlenceye doyacaksınız. Bulmacalar çözerken ara ara takılacak ama geçtiğiniz zaman derin bir oh çekeceksiniz. Kimi zaman hayatınız incecik bir ip üstünde olacak o gerginlik ile hayatta kalmaya çalışacaksınız. Yeri gelecek hikayeyi anlamaya çalışırken kafanızdan buharlar çıkacak ama bu bile sizi mutlu edecek ve aslında aşırı derin ve karmaşık ama bir o kadar da kendine çeken bu oyunu çok ama çok seveceksiniz. Müziklerini dinlerken kulaklarınızın bakirliğini kaybedecek; kelimenin tam anlamıyla "eargasm" yaşayacaksınız. Bloober Team'in gerçekten bu denli klasik ve yeniden yapımının "yapısı gereği" çok çok zor olan bir oyunun altından nasıl sevgiyle yapılınca rahat ve çok iyi bir şekilde kalktığını oynayarak kendiniz deneyimleyin.

Ben bu oyunu nesnel olarak eleştiremem. Silent Hill serisinin belki de en kötü ana oyunu olan Homecoming benim oynadığım ilk oyundu. Evet bütün oyunlar arasında ilk oyun... O zamanki aklımla tabi ki becerememiştim ama Silent Hill adını bir yerlere yazmıştım. Yıllar geçti ve Silent Hill 2 ile yolum keşisti. Uzun uzun anlatmayacağım, zaten yorgunum. Yeniden yapımı ne kadar övdüysem orjinali de bir o kadar överim. İkisini kıyaslamamı beklemeyin benden. Kalbim tabi ki orjinalden yanadır lakin bu demek değildir ki bu yeniden yapım kötü hatta tam tersi ancak bu kadar iyi yorumlanabilirdi. Yeni oyuncuları modernize haliyle içine çekecek; eski oyuncuları da eskiye sadık kalmasıyla kendine adeta aşık edecek harika bir yeniden yapım. Yalan olmasın bu Remake/Remaster furyasını desteklemiyorum. Şimdi yine Konami'den MGS3 Remake çıkacak lakin hiç heyecanlı değilim çünkü Silent Hill 2'nin aksine oyunda kayda değer bir yenilik sezemedim, ama Silent Hill 2 var ya; of of... Mükemmel bir oyunu almış, modernize etmiş ve bir adım öteye taşımış. Oyunda negatif sayabileceğim tek bir özellik yok. Oynanışıyla, hikaye sunumuna kattığı yeni yorumlarla, yeni bulmacalarla, Silent Hill kasabasının yeni halini bize tanıtmasıyla başından sonuna kadar harika bir oyun olmuş. Eksiği yok fazlası var. Oynanış süresindeki artış kimilerine göre eksi olabilir lakin benim için değil, Silent Hill 2 ile ilgili ne kadar fazla içeriğe sahip olursam ÜSTÜNE ÜSLÜK bir de dolu içerikse tadından yenmez zannımca. Son olarak oyunun ses tasarımından bahsetmek istiyorum ama lafı fazla uzatmayacağım. Sadece seslerle bile bol bol yerinizden hoplayacaksınız, tüyleriniz diken diken olacak belki de mideniz bulanacak rahatsız olacaksınız.

Teşekkürler Bloober Team. Bu oyunu yaparken sevginizi kattığınız ve biz fanları yıllar süren bekleyiş sonucunda mutlu ettiğiniz için teşekkürler, ve özür dilerim. Size fragmanlarını izleyince çok küfür ettim kusuruma bakmayın AMA SİZ DE OYUNU ÇOK KÖTÜ GÖSTERDİNİZ BENİM SUÇUM YOK. Ayrıca Akira Yamaoka'ya bir kez daha saygı duydum. Yıllardır serinin parçalarını yapar ve kalitesini asla bozmaz, hala daha açar dinlerim. Oyun dünyasının başına gelmiş en iyi şeylerden biridir Akira Yamaoka; önünde saygıyla eğiliyorum üstat.

Bu oyun baştan sona bir tecrübedir. James gibi sapkın bir adamın kafasının içinde çıktığımız bu yolculukta gördüğümüz şeylerden yer yer rahatsız oluyoruz yer yer empati kuruyor yer yer ise midemiz bulanıyor. Silent Hill 2 yaptığı şeyi "korkmadan" ve "çekinmeden" yapan bir oyun. Sunmuş olduğu gerçeklikte kaybolabilir, kendinize yeni anlamlar çıkarabilirsiniz. Başı ve sonu olmayan Silent Hill kasabasında James'in yalnızlığını onunla paylaşabilir ya da onun acınası haline bakarak kendinize ders çıkarabilirsiniz. Silent Hill 2 hayatın bizlere sunduğu olasılıkların sonuçlarını acımasızca yüzümüze vuran ve bunların psikolojimize yarattığı sonuçları korkusuzca yüzümüze vuran şahane bir yapımdır.

Aşk mektubumu okuduğunuz için teşekkür ederim, iyi oyunlar...