liberalizmin bir yandan yaratmaya çalıştığı, bir yandan da özgür olup olmadığını tartıştığı birey böyledir; dört duvarı, tavanı ve zemini aynalarla kaplı sonsuz gibi görünen küçücük bir odada, sonsuz sayıdaki yansımasını insanlık zanneden biçare bir yalnızdır. Bir insan, insanı kendi esaretine kör edem bu illüzyona bir kez ikna olduktan sonra, özgürleşmek için mücadele edemez hale gelir; zira özgürlük mücadelesi ancak toplumsal olabilir çünkü ancak elbirliğiyle verilebilebilir oysa o yapayalnızdır ve özgürlük mücadelesi önce esaret altında olduğunu fark etmeyi gerektirir oysa o kendi küçücük dünyasında özgür olduğunu zannedip kımıldamadan otururken zincirlerini farketmeyecektir.