Recent reviews by Eúrnol

Darkwood benim kalbimi aniden durduracak bir oyun değildi; eğer aradığınız jumpscare bombardımanıysa, bu oyun doğru yer değil. Ancak, yine de Darkwood oynadığım en korkunç oyunlardan biri olarak zihnime kazındı. Belki de hayatımda karanlık bir döneme denk gelmişti ve bu yüzden bana bu kadar dokundu, emin değilim. Ama bana bir şeyler kattığı kesin. O dönemde içimde bir sıkışma, bir boğulma hissi vardı. Hayatımı anlatmaya niyetli değilim, fakat bu oyunun yaşattığı hisleri tarif etmek istiyorum. Göğsümde beni boğan bu hisler, oyunun içinde boğulan çığlıklar gibi yankılandı. Tam anlamıyla beni kurtarmamış olsa da içimdeki savaşı somut bir forma soktu. Artık bu savaşabilir bir hâl almıştı. O hislerle nasıl başa çıkacağımı bilmiyordum. Belki oyunun başardığı şey sadece zihnimi meşgul etmekti, ama barındırdığı karanlık, beni çözdü, hislerime şekil verdi. Herkese aynı şekilde dokunur mu bilmiyorum, ama belki birileri benim gibi hissediyorsa onlara da yardım eder.
Oyunun kasvetli, gri atmosferi içimi ürpertiyor. Sabahın erken saatlerinde, pencereyi açıp yüzünüze vuran o keskin soğuğu selamlamak gibi, her yeni güne soğuk bir nefesle uyanıyorsunuz. Hikâyeler çeşitlidir; kimisi üzücü, kimisi mutlu, kimisi ise acı-tatlıdır. Bu oyun, soğuk toprağın altına gömülmek gibi. Her yandan üzerinize çöküyor, ne kadar çırpınsanız da üzerinize yığılan toprak yalnızca boşlukları daha da sıkıca dolduruyor. Korku içinde hayatta kalmaya çalışıyorsunuz; her gece, parmak uçlarınızda bekliyorsunuz, saniyeleri sayarak gün ışığını görmek için dua ediyorsunuz. Gözlerinizi kırpmadan kapının açılmasını bekliyorsunuz, üzerinize koşacak yaratığı alt edebilmek için. Bir gece daha savaşıyor, gün doğumuna ulaşıyorsunuz. Bir süreliğine rahatlıyorsunuz, hayatı keşfediyorsunuz. Ama mücadelenin asla bitmediğini fark ediyorsunuz. Belki bu oyun bana mücadelemi hatırlattı. Belki her çabanın sonunda bir boşluk vardı. Belki de mesele, sabahın bir kez daha doğmasını sağlamak için mücadele etmekti.

Leziz