Çocukluğumuzun kahramanı Max Payne… O zamanlar ne olduğunu dahi bilmediğimiz film noir atmosferini ciğerlerimize kadar işleyen, Max abinin intikamını sanki kendi intikamımızmış gibi bize benimsetmeyi başarmış bu oyun, acaba hatırladığımız kadar iyi miydi? Ya Max Payne’de tıpkı diğer bazı oyunlara yaptığımız gibi sadece nostaljik duygularımızdan kaynaklanan, köhnemiş ‘’Bu oyun efsaneydi yaa!’’ mitinin altında saklanan bir başka oyundan ibaretse? İncelememin başlığı ve verdiğim olumlu oy, bu konu hakkındaki düşüncelerimi az çok belli ediyor ama okumaya devam etmenizi öneririm çünkü bu inceleme, sadece MP’ye övgüler dizdiğim bir aşk mektubundan ibaret olmayacak. Her aşkta pürüzler vardır ve bugün; siz, ben ve MP bir yandan ihtirasımızı överken diğer yandan aşkımızdaki pürüzleri irdeleyeceğiz.

Max Payne, Remedy Entertainment tarafından geliştirilen ve 21 Mayıs 2001 tarihinde Gathering of Developers tarafından yayınlanan bir TPS - Aksiyon oyunudur. Çoğu arkadaşın ‘’Bu yayıncı kim ya? Yayınlayan Rockstar değil miydi?’’ dediğini duyar gibiyim, hemen açıklayayım. Bu oyun piyasaya ilk kez 21 Mayıs 2001 tarihinde ve PC için sürüldü. Bağımsız video oyun geliştiricilerinin, AAA oyunlarla rekabet ederken ezilmemesi amacıyla kurulan bir video oyun yayıncısı firma olan Gathering of Developers’da oyunu keşfetti ya da oyun onlara sunuldu ve hem amaçlarına cuk oturmasıyla hem de oyunu beğenmeleri sebebiyle Remedy’e destek olarak oyunu yayınlamaya karar verdiler. Rockstar ise ancak oyun çıkıp hem eleştirel hem de satış olarak başarılı olunca Max Payne’i fark etti.

Tabii bu anlattığım, olayın süper kısaltılmış bir özetinden ibaret. MP’nin çıkış süreci çok daha karmaşık ve uzun bir olaylar silsilesinden oluşuyor. Hem konuyu çok dağıtmamak hem de karakter sınırından dolayı daha fazla uzatmıyorum. O halde, giriş için yeterli künye bilgisi verdiğimize göre incelememize başlayabiliriz.

Olumlu Eleştirilerim

+ İlk başta sadece PC düşünülerek geliştirildiği için grafik olarak kendi döneminin zirve işlerinden bir tanesi ve açıkçası, günümüz için grafikleri eskimiş olsa da oynarken gözümü rahatsız ettiğini söyleyemem.

+ Vuruş hissi, düşmanların mermi yerken verdiği hafif tepkiler, kan efektleri ve ragdoll fizikleriyle zamanının iyi işlerinden bir tanesi (Günümüzde bile iyi sayılabilir ancak bu MP’nin başarısı mı yoksa modern oyunların başarısızlığı mı ayrı bir tartışma konusu tabii.). Özellikle pompalı ile yaptığınız son vuruşlar, ağır çekim ve ragdoll fiziğiyle buluşunca ayrı bir tatmin oluyorsunuz.

+ Oyunun hikayesi; ikonik ve empati kurması kolay ana karakter, vurucu bir açılış sahnesi, bolca popüler kültür göndermesi, merak unsuru ve aksiyon dozunu iyi kotaran bir olay örgüsü gibi başarılı kısımlara sahip. (Hangimiz, Max’in intikamını kendi intikamımız olarak görmedik ki.)

+ Çevre tasarımı, NPC’ lerin tasarımı (diyalog ve görünüm), ışık kullanımı, müzikler, oyunun geçtiği zaman dilimi (gece) ve hava şartlarıyla başarılı bir film noir atmosferi yaratılmış. Ayrıca; rüya kısımlarının, atmosferi güçlendirmesiyle narrative tasarımına, kısa süreli platform sekanslarıyla da mekanik çeşitliliğe sunduğu küçük katkıda hoş olmuş.

+ Zamanı yavaşlatıp, uçup kaçarak düşmanları mermiye boğmamızı ve gelen mermilerden kaçmamızı sağlayan, Max Payne’in şüphesiz en imza mekaniği ‘’Bullet Time’’ sadece oyunu daha keyifli yapmakla kalmadı; aynı zamanda kendisinden sonra gelecek oyunlara da esin kaynağı oldu. Her ne kadar, zaman manipülasyonu mekaniğini ilk kullanan oyun (Club Drive) olmasa da o zamana kadar kullanılmış en komplike zaman manipülasyonu mekaniğini en iyi implementasyonla sunan oyun olarak hem tarihe kendi imzasını attı hem de ondan sonra gelen TPS -hatta FPS- oyunlarına ilham verdi. Bknz: FEAR Serisi, RDR Serisi, Killing Floor Serisi, Superhot, GTA: V

+ Aslında ara sahneler için yetersiz bütçe olmasından dolayı tercih edilen çizgi roman tadında hikaye sunumu; marjinal bir fikir olmasıyla ilgi çekerken, sadece oyunun atmosferine uymakla kalmadı, aynı zamanda Max Payne’e diğer oyunlardan farklı bir hava katmayı da başardı.

+ Ana tema müziği, mermilerin gerçek zamanlı olarak görülebilmesi ve Max ağır yaralanınca yürüme animasyonunun ona göre değişmesi de hoş detaylar olarak göze çarpıyor.

Olumsuz Eleştirilerim

- Hikaye kurgusu mindf*ck tarzda yazılmamasına rağmen yetersiz ara sahne, hızlı ve üstünkörü bir anlatım tercih edildiği için oyuncu hikayeyi anlamada zorluk ve/veya kopma yaşayabiliyor. (Neyin ne olduğu genel hatlarıyla anlaşılıyor. Tam anlamıyla vakıf olmaktan bahsediyorum çünkü hikaye basit.) Hikayeye çok sık eklenen ve önemliymiş gibi bahsedilen karakterler hem bahsedildiği kadar önemli değil hem de çok fazla isimden bahsedildiği için bir zaman sonra kafa karışıklığı olabiliyor.

- Bazı diyaloglar ve seslendirmeler fazla mizahi ve/veya laubali olabiliyor. Bu durum zaman zaman atmosfere zarar veriyor. Müzikler atmosfere uygun ve destekleyici olsa da sayı olarak az ve bir zaman sonra tekrara biniyor.

- Oyundaki silahlar maalesef yeterince verimli kullanılamamış ve güzel dengelenmemiş. Normalde oyunlardaki silahlar oynanışa yeni soluk getirmeye ve taktik yapmaya yarar ancak burada ‘’Ingram’’ı bir kez aldıktan sonra mermisi bitmediği sürece -ve spesifik yerler dışında- bırakmak için hiçbir sebebiniz yok. Daha iyi anlamak için linkteki yazının ‘’Silahlar’’ kısmını okuyabilirsiniz. Merlin’in Kazanı’na teşekkür ederim, duygularıma tercüman olmuşlar. Bknz: https://www.merlininkazani.com/max-payne-tamcozum-53

- Bölüm tasarımları ‘’Ezberle, geç!’’ mantığıyla (mantık çerçevesinde kaliteli olsa da) yapılmış. Oyunun başından sonuna kadar, düşmanların konumunu ezberleyip onlardan önce davranarak bölümü geçmeye çalışıyoruz ve bu da tek düze bir oynanışa sebep oluyor. Evet, oyunu oynarken bu durum -bullet time'ında yardımıyla- çoğumuzun umurunda olmadı ancak farklı silahlarla, düşman çeşitliliğiyle ve çevresel elementlerle taktik yaparak oynanışı çeşitlendirmemize izin veren bölüm tasarımları, çok daha iyi bir Max Payne ortaya çıkarabilirdi. (Minik minik denemişler bu dediğimi farkındayım ancak yeterli olmaktan çok uzak maalesef.)

- Finisher mekaniği -en azından script sahnesi- eksikliği. (Olsa çok yakışırdı ancak yok.) Yetersiz nitelik ve nicelikte boss savaşları, zayıf düşman çeşitliliği ve çevreyi kullanarak düşmanlara zarar verme eksik olarak sayılabilir. Bunların yanında, hem yakın dövüş hem de silahlı aksiyonda daha fazla animasyon eklenerek oyunun akıcılığı ve eğlencesi arttırılabilirdi. Bknz: Max Payne Kung Fu Edition

MP, haddini bilen ve yapmak istediği şeyleri en iyi şekilde yapmaya çalışan çok iyi bir oyun. Ufak bir ses yaması gerektirmesi haricinde (Başka sorunlar da olabiliyormuş ama ben karşılaşmadım.) gerek oyun tasarımı gerekse mekanikleri bakımından hala daha rahatlıkla oynanabilir durumda. Futbol oyunu seven tayfaya FIFA önermek gibi olacak ama eğer aksiyon oyunlarından hoşlanmanıza rağmen henüz MP oynamadıysanız, nefes almak dışındaki her şeyi bırakın ve hemen oynayın.

Rockstar, GTA Trilogy’e yaptığı gibi MP’ye de remake yapacağı için eski oyunları mağazadan kaldırdı. Bu hangi dehanın fikriydi bilmiyorum ama oyunu almak istiyorsanız -ve şanslıysanız- internetten key bulmayı deneyebilirsiniz, ben öyle alabildim. Ha oldu da key bulamadınız… Benim oyuncum işini bilir. ;)

Oyunu Ne Kadar Sevdim: 7.0/10

Kritik Puanım: 8.2/10 (Oyunun çıktığı dönem ve o dönemki satış fiyatına göre objektif puanım.)

Dipnot: Hayır, oyunun zor olduğu eleştirilerine katılmıyorum ve evet, Mona bu oyunda yeterince seksi değil.