Prawo Shinsengumi obejmuje pięć zasad, zabraniających:

odstępstwa od samurajskiego kodeksu bushidō;
opuszczania Shinsengumi;
prywatnego zarabiania pieniędzy;
udziału w sporach nie związanych z Shinsengumi;
udziału w prywatnych walkach.

Karą za złamanie którejś z zasad było seppuku. Dodatkowo, w Shinsengumi obowiązywały następujące zasady:

jeżeli dowódca oddziału został śmiertelnie raniony w walce, wszyscy członkowie oddziału muszą walczyć nadal i zginąć w tym samym miejscu;
nawet jeżeli walka pociąga za sobą wiele ofiar śmiertelnych, nie pozwala się na odzyskiwanie ciał zabitych, z wyjątkiem ciała dowódcy;
jeżeli członek Shinsengumi wdał się w walkę z obcym, będąc na służbie lub nie, i został ranny, i nie mógł zabić przeciwnika, pozwalając mu uciec, nawet w przypadku rany na plecach, nakazuje się seppuku.

Hijikata wymuszał przestrzeganie bardzo surowych praw, aby stworzyć grupę działającą według ideałów bushidō i wywołać strach, mający skutkować absolutnym posłuszeństwem wobec Hijikaty i Kondō. Głównie dzięki powyższym zasadom Shinsengumi stało się tak mocną i budzącą strach siłą, składającą się z setek doświadczonych szermierzy, z których każdy miał prawo i pozbawioną skrupułów skłonność do zabijania.