1 คน พบว่าบทวิจารณ์นี้เป็นประโยชน์
แนะนำ
0.0 ชม. ในสองสัปดาห์ล่าสุด / 9.6 ชม. ในบันทึก (8.5 ชม. ณ เวลาที่เขียนบทวิจารณ์)
โพสต์: 16 ก.ย. @ 6: 49pm

Joined a cult, I think?

So, I booted up Overwatch 2 expecting to shoot stuff and occasionally yell at my teammates. Instead, I somehow got adopted into a strange, neon-colored society where everyone speaks exclusively in ult lines and uses “GG” as punctuation. I’ve forgotten how to communicate like a normal human.

The gameplay? Yeah, sure. You shoot things, push payloads, and listen to a hamster and a cybernetic cowboy argue about philosophy in the spawn room. I’m convinced Lucio’s music heals me in real life, and I now cry when I hear “Nerf This.”

Also, the matchmaking system has this deep love for chaos. You either play with gods or toddlers who just learned how WASD works. One game I’m a hero, the next I’m a glorified respawn simulator.

Anyway, I don’t know who I am anymore, but my Lucio wall-riding skills are fire. Would recommend for anyone who enjoys rollercoasters, confusion, and occasional existential crises.
บทวิจารณ์นี้เป็นประโยชน์หรือไม่? ใช่ ไม่ ขำขัน รางวัล
ความเห็นถูกปิดการใช้งานสำหรับบทวิจารณ์นี้