🔞 24 lat 🔞

"W okopach nie ma niewierzących."

ISAF - Po redukcji w 2005 i zapowiedzi powrotu PKW Irak do kraju, we wrześniu 2006 oficjalnie ogłoszono rozpoczęcie przygotowań do znaczącego wzmocnienia (maksymalnie do 1200 żołnierzy) oraz modyfikacji charakteru kontyngentu w Afganistanie, który od tamtej pory miał być priorytetowy – zwłaszcza, że od sierpnia 2007 do lutego 2008 dowódca Wielonarodowego Korpusu Północno-Wschodni ze Szczecina, polski generał, miał dowodzić siłami koalicji NATO w tym kraju. Ze względu na zmianę struktury dowodzenia ISAF, w której główną rolę przejęli Amerykanie, ostatecznie nie doszło do skutku. W IV kwartale 2006 rozpoczęły się szkolenia personelu, który zaczęto wysyłać w rejon misji od 23 stycznia 2007 (razem z grupą rekonesansową, zasadniczą część żołnierzy i sprzętu przetransportowano pomiędzy lutym a kwietniem).

30 kwietnia 2007 oficjalnie kontyngent rozpoczął nową zmianę (wraz z nią rozpoczęto nową numerację), której różnice od poprzedniej polegały na:

powiększeniu PKW o ok. 1000 żołnierzy,
podporządkowaniu całości PKW dowództwu ISAF NATO,
utworzeniu ok. 750 osobowej Polskiej Grupy Bojowej, działającej w prowincjach Ghazni, Paktika i Paktija (początkowo batalion manewrowy miał działać tylko z bazy w Ghazni lub Bagram)[3],
utworzeniu kompanii inżynieryjnej na bazie PSZ w Bagram (gdzie stacjonowało dowództwo PKW),
utworzeniu Zgrupowania Sił Specjalnych, operującego w prowincji Kandahar,
wydzieleniu części kadry oficerskiej do dowództw oraz zespołów odbudowy prowincji (PRT) w różnych rejonach kraju,
uzbrojeniu kontyngentu w nowo zakupione KTO Rosomak (początkowo 24 sztuki).
Zadania PKW polegały na:

PGB: zapewnienie bezpieczeństwa i wsparcia ludności cywilnej, współpraca z Afgańską Armią Narodową, patrolowanie i kontrolowanie,
OMLT: szkolenie armii i policji afgańskiej,
PRT: pomoc w odbudowie infrastruktury kraju,
kompania inżynieryjna: odbudowa i rozminowanie terenów wokół bazy Bagram.

Zgrupowanie Bojowe " ALFA " " BRAVO "

Medevac - ( ang. medical evacuation ) - działania ratunkowe, polegające na transporcie rannych z pola walki lub miejsca katastrofy przez personel medyczny do obiektów medycznych (np. szpitala polowego). Ewakuacja medyczna odbywa się przy pomocy odpowiednio przygotowanych pojazdów lądowych (np. ambulansów) lub powietrznych (śmigłowców). Terminem określany jest również transport poszkodowanych pomiędzy obiektami medycznymi.

Etapy prowadzenia ewakuacji medycznej z pola walki lub z miejsca, gdzie nastąpiło zdarzenie:

pomoc przedmedyczna sanitariusza żołnierza – segregacja (triage);
transport do punktu medycznego (lekko poszkodowani żołnierze – Grupa Zielona);
pomoc medyczna – segregacja wtórna;
transport do szpitala polowego (ciężko poszkodowani żołnierze – Grupa Żółta);
pomoc polowych zespołów operacyjnych;
transport do szpitala stacjonarnego (bardzo ciężko poszkodowani – Grupa Czerwona);
pomoc stacjonarnych zespołów operacyjnych;
rehabilitacja i rekonwalescencja poszkodowanych.