Recent reviews by Yellow Evo

A cool, little game to check out.

Prey to gra autorstwa Arkane Studios, utalentowanego studia odpowiedzialnego za genialną serię skradanek Dishonored. Akcja gry odbywa się w 2032r. na stacji kosmicznej Talos I należącej do korporacji TranStar. Na tejże stacji przeprowadzane są m.in. badania nad technologią rewolucjonizującą sposób, w jaki człowiek może uczyć się nowych rzeczy - Neuromod. Wykorzystuje on neurony Tyfonów - istot odkrytych na Księżycu w 1960. Tyfon wydostał się, powodując chaos i zniszczenie. Celem Morgana - głównego/-ej bohatera/-erki jest zniszczenie Talosa I bądź zniszczenie nieprzyjaznych istot i ocalenie i tak już uszkodzonej stacji.
Prey różni się od poprzednich gier Arkane, ponieważ bardziej stawia na walkę niż skradanie, jednakże przejście gry bez zabijania jakiegokolwiek przeciwnika jest możliwe.
Soundtrack do gry przygotował Mick Gordon - twórca utworów do m.in. DOOM-a czy Wolfenstein: TNO - oraz Matt Piersall.
Graficznie gra prezentuje się przyzwoicie, wykonano ją na silniku CryEngine.

Prey otrzymał ode mnie ocenę 9/10. Polecam!

"Człowiek, który sprzedał świat" - recenzja Metal Gear Solid V: The Phantom Pain.

PROLOG

MGSV to wydany w 2015 ostatni Metal Gear autorstwa Hideo Kojimy. Dzieje się w 1984r., 9 lat po wydarzeniach z Ground Zeroes. Snake budzi się ze śpiączki w cypryjskim szpitalu, na który szturm przypuszcza XOF - oddział głównego antagonisty, Skull Face'a. Big Boss w wyniku eksplozji ma liczne kawałki kości, zębów i odłamków metalu w swoim ciele. Ponadto, ma szrapnel wbity w czoło i oderwaną lewą rękę. Protagonista zyskuje nowe imię - Ahab. Przy ucieczce pomaga nam Ishmael, pacjent z łóżka obok. Za Snake'iem podąża jeszcze Man on Fire oraz Tretij Rebenok/The Third Child - młody Psycho Mantis. Po wypadku kończącym ucieczkę z obleganego szpitala odnajduje nas Revolver Ocelot - dawny znajomy. M.in. razem z nim odbudujemy naszą prywatną armię sprzed blisko dekady, tym razem pod nazwą Diamond Dogs.

ROZDZIAŁ I - Gameplay, mechaniki

MGSV to bardzo wyjątkowa część serii, przede wszystkim dlatego, że jest pierwszą z nich, która posiada otwarty świat. Do zwiedzenia mamy Afganistan i Afrykę Środkową, które - naturalnie - różnią się krajobrazem, fauną, florą czy rodzajem gleby. Po lokacjach można podróżować różnymi pojazdami - jeepami, ciężarówkami, APC, czołgami (dwa ostatnie można zdobyć przez wykonywanie wyzwań lub porywając je w specjalnych misjach), czy też... przy pomocy kartonowego pudła (w grze istnieje możliwość szybkiej podróży między lokacjami, w których odblokowaliśmy taką możliwość). Pory dnia oraz różne warunki pogodowe umożliwiają na odmienne podejścia do wykonania celu misji.
Gra składa się z 50 misji głównych (z czego część to trudniejsze wersje poprzednich misji) oraz 150 tzw. Side-Ops, czyli zadań pobocznych, typu: uratuj więźnia, oczyść pole minowe, uratuj jakieś zwierzę, czy zalicz strzelnicę na danej platformie bazy.
A jak już o bazie mowa - grę zaczynamy z jedną platformą nowej Bazy Matki - platformą dowodzącą. W trakcie rozgrywki będziemy zdobywać materiały, które potrzebne są do rozbudowy siedziby na Seszelach. W drugim rozdziale gry otrzymamy możliwość budowy FOB - baz, które są elementem sieciowym "The Phantom Pain" - polega on na infiltracji FOB innych graczy, wykradaniu z nich personelu i zasobów, ale przede wszystkim należy się dostać do centrum wybranej przez nas platformy, aby zdobyć lepszy personel oraz zaliczyć operację.
W grze obecny jest domyślnie włączony Reflex Mode - ułatwienie, dzięki któremu nie jesteśmy od razu wykrywani, lecz następuję spowolnienie czasu, dzięki któremu możemy pozbyć się strażnika.
MGSV ma ukryty system moralności - jeżeli będziemy używać broni usypiającej i nokautującej, ratować zwierzęta czy rozbrajać atomówki, metal utknięty w czole Big Bossa pozostanie mały. Jeżeli jednak będziemy grać nierozważnie, używać broni na ostrą amunicję i tworzyć atomówki, szrapnel będzie rósł, aż przerodzimy się w Demon Snake'a, z rogiem na czole i niezmywalną krwią na twarzy. Wygląd ten można cofnąć, postępując bardziej pacyfistycznie.
Do gry powrócił znany z Peace Walker system Fulton, umożliwiający transport balonem osoby (a po kilku ulepszeniach również pojazdów, kontenerów, działek i... dzieci). Jest to podstawowy sposób na rekrutację nowych osób do Diamentowych Psów.
W MGSV dostępni są Kumple, którzy pomagają nam w misjach. Jest ich czterech: D-Horse (umożliwia szybki transport na początku gry), D-Dog (wytrapia przeciwników, pojazdy, broń stacjonarną czy cele), Quiet (snajperka, idealna do rekonesansu i wsparcia z ukrycia) i D-Walker (wielozadaniowy, modyfikowalny robot). Im dłużej gramy i używamy danego Kumpla, tym większy mamy z nim/nią poziom Więzi, który odblokowuje np. komendy, ulepszenia czy cutscenki (nie dotyczy to D-Walkera).

RODZIAŁ II - Długość gry

Przejście MGSV (z przejściem połowy Side-Ops) zajęło mi ok. 65h, co jest świetnym wynikiem na współczesne "standardy". Mimo to, drugi rozdział gry jest naprawdę krótki, przepełniony poprzednimi misjami w wersji Extreme, Total Stealth, czy Subsistence. Nim się obejrzymy, otrzymamy misję kończącą grę. Ten defekt sprawił, że trochę się zawiodłem.

ROZDZIAŁ III - Grafika, wymagania

Gra ma dość niskie wymagania i świetną grafikę. Na moim słabym laptopie gra chodziła w ponad 20 FPS-ach, co jest naprawdę dobrym wynikiem. Mimo to przeszedłem ją używając Nvidia GeForce NOW, dla płynniejszej rozgrywki.

ROZDZIAŁ IV - Metal Gear Online

Poza FOB, MGSV posiada drugi tryb multiplayer. Niestety, kupiłem grę zdecydowanie za późno, ponieważ nie udało mi się zagrać ani jednego meczu w MGO.

Rozdział V - Audio, muzyka

Oprawa audio stoi na wysokim poziomie. Muzykę komponował Ludvig Forssell, Justin Burnett i zmarły niedawno Steve Henifin. W grze można znaleźć również kasety z piosenkami z okolic 1984, np. "Take on Me", "The Final Countdown", "Maneater", czy "The Man Who Sold the World" (będąca tak jakby najważniejszą z nich).

EPILOG

Metal Gear Solid V: The Phantom Pain to naprawdę świetna gra. Jedynym problemem jest chaotyczny drugi rozdział.

8,5/10

Jeśli będziecie chcieli kupić grę, zróbcie to na G 2 A (sorry za te spacje, ten wyraz był... ocenzurowany). Konami - wydawca - to skurwysyny, którym nie należą się pieniądze. Nie pozwolili Kojimie odebrać nagrodę za jego grę w 2015.

#♥♥♥♥♥♥♥♥♥

Najlepsza gra 2016 - krew, szybkie tempo i zajebista muzyka Micka Gordona. Must-have!

Jak na prolog, gra jest całkiem dobra. Wciągnęła mnie zarówno do siebie, jak i do uniwersum Metal Gear. Naprawdę polecam!

Dishonored to skradanka z widokiem pierwszoosobowym od Arkane Studios i wydane przez Bethesdę. Gra opowiada historię Corvo Attano - ochroniarza królowej Jessamine Kaldwin, która została zamordowana, a Corvo został w to wrobiony. Naszym celem jest odzyskanie Emily - córki królowej - i obalenie tyranii nowego władcy - Lorda Regenta. Poza pułaplkami, pistoletem, ostrzem oraz kuszą Corvo posiada specjalne moce tj. zatrzymanie czasu, krótkodystansową teleportację, czy przywołanie szczurów, które otrzymał od Odmieńca (ang. Outsider) - tajemniczej postaci, która śledzi nasze poczynania. Styl graficzny gry jest wyjątkowy, będąc czymś pomiędzy obrazem, a realizmem. Gra posiada trzy zakończenia (dobre, złe i tragiczne), które zależą od naszego stylu gry - im więcej zabijamy, tym większy będzie poziom chasu, który zwiększy ilość szczurów w mieście i doprowadzi do złych zakończeń.

PLUSY

+ grafika;
+ świat przedstawiony;
+ gameplay;
+ brak minusów.

WERDYKT

Dishonored jest grą godną polecenia, z rozwiniętym lore i oryginalnym stylem graficznym.

OCENA

10/10

P.s. W najbliższym czasie postanowię kupić dodatki, których recenzję również ujrzycie.

W porównaniu do poprzedniej części, jest progress. I to nie byle jaki!
Optymalizacja stoi na wysokim poziomie, bo mój ziemniak - mimo, iż nie spełniał wymagań - odpalił to w 25 FPS-ach! Grę udało mi się przejść, pograć trochę na multi.
Fatality są jeszcze brutalniejsze.
Grafika na wysokim poziomie. Nie dziwię się, że gra nie wyszła na konsole 7 generacji (dobrze, że upchali tam GTA V).
10/10

Half-Life 2: Lost Coast to demo technologiczne dla ówcześnie tworzonej technologii High Dynamic Range (HDR). Fabuła jest prosta i niekanoniczna - budzimy się na Zagubionym Wybrzeżu, gdzie spotykamy rybaka. Wie on, kim jesteśmy, dlatego wysyła nas na misję pokonania oddziału Kombinatu, który tutaj stacjonuje. Ta okraszona komentarzem twórców gra wystarcza na ok. 30 minut.

PLUSY

...

MINUSY

- poza benchmarkiem i krótką rozgrywką nie nadaje się ona do niczego (chyba, że masz Garry's Mod).

WERDYKT

Lost Coast to demo technologiczne HDR. I nic więcej.

2/10

Half-Life 2 to pierwszoosobowa strzelanka z elementami platformówkowymi od Valve. Akcja gry osadzona jest niedługo po wydarzeniach z pierwszej części. Naszym celem jest zabicie dr. Wallace'a Breena, który kontroluje City 17.
Kampania Half-Life 2 to napakowana akcją przygoda Gordona Freemana. Tu nie ma miejsca na nudę! Samo jej przejście zajmuje ok. 16h; nie za dużo, nie za mało.
Half-Life 2 nie posiada DLC fabularnych. Wzamian za to otrzymujemy darmowy soundtrack, osobny multiplayer'owy tryb Deathmatch i dwie osobne gry: Half-Life 2: Episode One oraz Episode Two. Niestety, po skończeniu tych gier otrzymujemy cliffhanger, czyli przerwanie wydarzeń w najciekawszym momencie do następnej części. A następnej części nie będzie, ponieważ nie byłoby to opłacalne oraz dla tego, że Valve nie sprostałoby oczekiwaniom fanów.
Przy zakupie gry dostajemy Half-Life 2: Lost Coast - małą grę będącą zarazem testem dla technologii HDR (więcej o tym tutaj: http://steamproxy.com/profiles/76561198248388792/recommended/340/).

PLUSY

+ fabuła;
+ emocje;
+ darmowy soundtrack.

+/- wczucie się w postać poprzez pozbawienie jej głosu.

MINUSY

- cliffhanger;
- projekt ostatniego etapu (brak poręczy zapobiegających upadkom).

WERDYKT

Half-Life 2 to must-have od Valve. Otrzymuje ode mnie 10/10.

Bardzo przyjemna i wciągająca zręcznościówka z dobrym soundtrackiem.