Rozgrywka w Rainbow Six: Siege rozpoczyna się od wybrania specjalizacji naszego żołnierza. Przed każdym spotkaniem możemy ustalić czy chcemy pokierować tworzącym barykady Castlem, niszczącym je Thermitem, zagłuszającym komunikacje wroga Mutem, Ashem specjalizującym się w wyważaniu drzwi, dysponującym wielkim młotem Sledgem, czy też zatruwającym przeciwników Smokiem. Naturalnie to nie wszystkie klasy postaci, ważnym jest więc umiejętne dobieranie zespołu, by jego poszczególni członkowie uzupełniali się na polu walki. Warto zaznaczyć, że z terrorystami walczymy tylko w trybie kooperacji, a w zmaganiach PvP konkurują ze sobą komandosi podzieleni na drużynę atakującą I broniącą.
Strzelaniny odbywają się na niewielkich, stosunkowo ciasnych lokacjach, w których musimy szybko “czyścić” kolejne pomieszczenia, by finalnie pozbyć się przeciwników i uwolnić przetrzymywanego zakładnika lub rozbroić bombę. By tego dokonać nierzadko należy wysadzić ścianę, podłożyć ładunek wybuchowy na podłodze, by spaść na głowę wrogom znajdującym się piętro niżej itd. Z drugiej strony, wcielając się w drużynę broniącą warto barykadować drzwi i fortyfikować swoje pozycje, by nie dać się zaskoczyć atakującym. Tak czy siak, bez ciągłej komunikacji i ustalania dalszych kroków nie zdziała się zbyt wiele w starciu ze zorganizowanym zespołem.
Rozgrywka jest szybka i emocjonująca, ale jednocześnie taktyczna, głównie przez zniszczalne środowisko. Silnik produkcji umożliwia niszczenie nie tylko drzwi, ale także barykad i ścian, sprawiając, że pole walki zmienia się dynamicznie w trakcie potyczki, nierzadko wymuszając natychmiastowe modyfikowanie ustalonej wcześniej taktyki.
Oprawa graficzna Rainbow Six: Siege nie wyznacza nowych standardów w branży gier wideo, ale prezentuje zadowalający poziom. Wspomniany jednak przed chwilą system zniszczeń znacznie uatrakcyjnia nie tylko samą rozgrywkę, ale także grafikę, nadając jej szczególnego charakteru.