Khronnus
Khronnus Tempestas Massari   Sorocaba, Sao Paulo, Brazil
 
 
O silêncio das ruas está opaco como o céu
Mas frouxo, frente o sussurro das correntes
Que ecoam entre a quietude dos muros

O céu ainda brilha insaturado e frio
E de algum jeito, os postes também
Pássaros cantam como às cinco da madrugada

É como ouvir o tempo correndo à meia-noite
Isólito, gélido, e a calma do ar é fosca

O céu me clama à escrever-lhe
"Sou eu paixão, sou eu"

Eu grito, mas a rua é sem saída
Então eu alavanco as correntes
E regrido, volta e meia

Reparo que há rasgos irregulares
No domo oblíquo de nuvens
Que ainda me permite enxergar o dia

Mas entre lá e cá, há silêncio
E o remexo dos ventos, e os passos truncados
Ecoam às nuvens, do asfalto

Há um grande rasgo no oeste
Onde ainda escorre uma ardida visão da estrela

E no céu que ascende
Sobrepuja o domo, escuridão

E este é o fim, armazenado
As rodas cedem ao atrito, o calor ao frio
Engolido mais um dia.

Satisfez-me o descanso do domingo
Digerido estarei quando o céu se inverter
A manhã anabólica vencerá qualquer solidão.


-Khronnus Tempestas
Momenteel offline
Favoriete spel
1.841
uur gespeeld
Recente activiteit
1.841 uur in totaal
laatst gespeeld op 14 mrt
327 uur in totaal
laatst gespeeld op 25 feb
1,8 uur in totaal
laatst gespeeld op 24 feb