Avuçlardan kayıp gidene dek öyle az şey söylenir ki mutlu ve esen bir hayata dair; işler iyi hoş gittikçe ve azametiyle gözlerden ırak düşmedikçe kendi kendilerinin hatırasıdır nasıl olsa; öyle ya, ancak sallantıya düştüklerinde yahut da yıkılıp giderlerken şarkılara dökülüverirler. -Silmarillion