ROĐENJE BEBE ISUSA

Detinja jevanđelja opisuju Bebu Hrista kako božanskim moćima maltretira svoje učitelje, ubija jevrejsku decu, i generalno se bahati.

Za hrišćane, rođenje Isusovo simbolizuje Božić. Ona dobro poznata scena u kojoj životinje, anđeli, Josif, Marija, i tri mudraca zajedničkim snagama obožavaju novorođenog sina božijeg već osam vekova unazad opčinjava maštu vernika. Pa ipak, ako je verovati drevnim hrišćanskim izvorima, mali iz Vitlejema nije dugo bio „krotak i blag". Kažu da je mali Isus bio užasno nevaljao.

Jevanđelja obično preskaču detalje iz Isusove biografije. Od obrezivanja u osmom danu života, preko bega u Egipat i nastupa u hramu u Jerusalimu u 12. godini, skače se na krštenje u tridesetoj. Čak i ovim bitnim događajima bavi se samo po par rečenica. Istoričar ranog hrišćanskog perioda Majk Vajtenton sa Univerziteta Bejlor smatra da rane hrišćane verovatno nije baš oduševio ovaj manjak detalja o Isusovom poreklu, što i ne čudi. U ono doba, grčko-rimske biografije legendarnih ličnosti obično su detaljno obrađivale detinjstva svojih protagonista i najavljivale im herojsku budućnost.

„[Rani hrišćani] želeli su više informacija o Isusu ♥♥♥♥ što im je [iz jevanđelja] bilo na raspolaganju," dodaje profesor Toni Burk sa Univerziteta Jork. „Pitali su se zašto je baš Marija izabrana da bude Bogorodica, i kakvo je bilo detinjstvo njenog sina."

Da bi na ova pitanja dali odgovore, hrišćani koji su već tada pisali razne nekanonske delove Biblije – gnostička jevanđelja i brojne druge apokrife – počeli su da beleže i izmišljaju razne priče iz Isusovog detinjstva. Među najpoznatijim je Detinje jevanđelje po Tomi iz drugog veka. Vajtenton misli, sudeći po dijalektu kojim je pisano, da se radi o pokušaju direktnog nastavka na priče o malom Isusu iz kanonskog jevanđelja po Luki. Elementi ovog dela prisutni su u drugim delima, kao što je Detinje jevanđelje po Mateju i neke od drugih predanja o mladom Hristu. Prevodi i adaptacije ovih spisa uveli su nove elemente, pa su i nove priče počele da kruže usmenim narodnim predanjima.

U nekim od ovih priča, dete Isus je prava muškarčina. Toma ga opisuje kako između pete i dvanaeste godine spasava svog brata Jakova od ujeda zmije, kako čudesno produžuje gredu da bi pomogao ocu drvodelji, i kako vraća u život poginulog građevinskog radnika.

Ali ništa manje često, Isus deluje kao mali drkadžija. Kad ga iznervira sin obližnjeg pisara, Isus ga kune da se „sasuši kao drvo bez lista, korena, i ploda", pa mali umre na mestu. Drugom prilikom, Isus prokune dete sa kojim se sudario na ulici. Ceo grad ispizdi i zahteva od Josifa da dovede svog sina u red ili se iseli. Josif proba da popriča sa malim Gospodom, a ovaj kaže ocu da dobro zna koji to građani govore protiv njega, pa ih sve oslepi. Takođe, Isus zlostavlja svoje učitelje, vaskrsava dečaka po imenu Zenon da bi ovaj rekao svojim roditeljima da ga Isus nije ubio, a svoje kletve povlači tek pošto ga učitelj odobrovolji tako što kaže da je pametniji od sve ostale dece.

U jednom trenutku, Josif kuka kako „umire svako ko ga rasrdi."

To je sve samo iz jednog teksta. U ostalima, novorođeni Isus obogalji ženu koja ospori njegovo božansko poreklo; popne se uz zrak sunca i pozove decu da ga prate, a onda ih pusti da popadaju u provaliju; pretvori u svinje decu koju su roditelji sakrili od njegovog gneva.